Η μελέτη ασχολείται με τη δημιουργία ενός χώρου ταφής για την Ισραηλιτική κοινότητα της Αθήνας με χρόνο λειτουργίας τουλάχιστον 70 έτη. Το θέμα επιχειρεί να λύσει υπάρχοντα προβλήματα της κοινότητας. Η έλλειψη μιας μεγάλης έκτασης μακριά από οικισμούς, ώστε να μην απειληθεί στο μέλλον από αυτούς, η αλλοίωση της μορφής των μνημάτων εξ’ αιτίας της εγγύτητας εβραϊκών και χριστιανικών κοιμητηρίων, οι υπερβολές, τα ογκώδη, συχνά, μνήματα και γενικά ο ελλιπής σχεδιασμός και προγραμματισμός των υπαρχόντων κοιμητηρίων δημιουργούν μια επιτακτική ανάγκη για αναθεώρηση του θέματος του εβραϊκού νεκροταφείου.
Ως χώρος υλοποίησης της μελέτης επιλέχτηκε οικόπεδο κοντά στη νέα γέφυρα της Χαλκίδας που περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία που θεωρήθηκαν προαπαιτούμενα από την αρχή της μελέτης. Αυτά είναι: η ύπαρξη νερού στην ανατολική πλευρά της έκτασης, η μεγάλη απόσταση από οικισμούς, η εύκολη πρόσβαση και η θέση απέναντι από την πόλη της Χαλκίδας (εξ’ αιτίας της έμφασης που δόθηκε στον εκεί υπάρχοντα χώρο ταφής).
Η πρόταση περιλαμβάνει τέσσερα κτήρια: το Μπετ α Τααρά, για τον καθαρισμό του νεκρού σώματος, το κτήριο για την τελετή της κηδείας- Λεβαγιά, ένα κτίσμα για το πρώτο γεύμα των συγγενών μετά την κηδεία και, τέλος, ένα βοηθητικό κτίσμα για χώρους υγιεινής, διοίκησης και φύλαξης. Όλα τα στοιχεία της μελέτης έχουν σχεδιαστεί πάνω σε δυο άξονες: α) με κατεύθυνση την Ανατολή (Ανατολή- Δύση, Βορράς- Νότος) και β) με κατεύθυνση το νεκροταφείο της Χαλκίδας και αφετηρία το κέντρο της έκτασης (και στον κάθετο τους άξονα). Στην έκταση έχουν σχεδιαστεί θέσεις για μνήματα πέντε ραβίνων και 2.408 μνήματα για μέλη της κοινότητας.
Σημαντικότατοι είναι για το σύνολο της μελέτης οι μεταβατικοί και οι ενδιάμεσοι χώροι καθώς και οι πορείες σώματος και επισκεπτών για τους συμβολισμούς που φέρουν. Πριν την αποκάλυψη των μνημάτων, οι επισκέπτες προσπερνούν 7 παράλληλα τοιχία κατ’ αναλογία των 7 κύκλων γύρω από την Ιεριχώ πριν την πτώση των τειχών και την αποκάλυψη της πόλης. Υπάρχουν επίσης 12 παράλληλα τοιχία ως άλλη μια πύλη στην αρχή και 12 μικρές πλωτές προβλήτες στο τέλος, ως σύμβολα των 12 φυλών του Ισραήλ, και υπενθύμιση της διάβασης του λαού μέσα από τον Ιορδάνη (Ιησούς του Ναυή, κεφ. 3, εδ. 14).
Έμφαση δίνεται, επίσης, στο στοιχείο του νερού εξ’ αιτίας του συνειρμού που δημιουργείται με το πέρασμα της Ερυθράς θάλασσας. Έχουν δημιουργηθεί αρκετά αυλάκια με νερό στην έκταση και συμβολικά περάσματα.
Για την ολοκλήρωση της πρότασης σχεδιάστηκαν τρεις τύποι μνημάτων και προτεινόμενη όψη για τις πλάκες και τις επιγραφές.