Η παρούσα έρευνα επιχειρεί μία μεθοδολογία προσέγγισης της βιομηχανικής κληρονομιάς και, πιο συγκεκριμένα, ζητημάτων που αφορούν στη διαδικασία της προσαρμογής των βιομηχανικών κτιρίων σε μία νέα λειτουργία  -μέσα από κάθε παρέμβαση για την επανάχρηση και αναβάθμισή τους-, εξετάζοντας συνιστώσες, παραμέτρους, μεθοδολογίες και στόχους. Αναδεικνύει την εκμετάλλευση του δυναμικού – δυνητικού βιομηχανικού κτιριακού αποθέματος, αναλύει τις συνιστώσες και συγκεντρώνει πρακτικές λύσεις.
     Στο πρώτο κεφάλαιο της εργασίας, παρουσιάζονται οι έννοιες της βιομηχανικής κληρονομιάς και η σημασία διατήρησής της. Γίνεται μία σφαιρική γνωριμία, ώστε να τεκμηριωθεί, με βεβαιότητα, η γενική διαπίστωση της σημασίας διατήρησης της βιομηχανικής παράδοσης και ο πολυδιάστατος τρόπος με τον οποίο επηρεάζει την τοπική φυσιογνωμία.
     Στη συνέχεια, ακολουθεί εκτενής ανάλυση του βιομηχανικού κτιρίου σε σχέση με την εξέλιξη του κελύφους του στο χρόνο και τα κριτήρια αρχιτεκτονικού σχεδιασμού και αξιολόγησής του. Γίνεται σύγκριση των μορφολογικών χαρακτηριστικών του οικοδομήματος, ώστε να διαπιστωθεί η δημιουργία μίας τυπολογικής διάκρισης.
     Το τρίτο κεφάλαιο, τεκμηριώνει το φαινόμενο της ύπαρξης κενών βιομηχανικών κελυφών και τη διαδικασία της επανάχρησής τους, ως αποτέλεσμα της κοινωνικής εξέλιξης. Αναλύονται κοινωνικές, οικονομικές, και περιβαλλοντικές συνιστώσες, νομικοί περιορισμοί και παράγοντες  ηθικής φύσεως. Επιχειρείται μία κοινή μέθοδος προσέγγισης του ζητήματος της επανάχρησης των κελυφών. Τέλος, παρουσιάζεται η αλληλεπίδραση της σχέσης ιστορικού και σύγχρονου και οι τάσεις επανάχρησης, μέσω σύγχρονων ενσαρκώσεων βιομηχανικών κτιρίων του ευρωπαϊκού χώρου.
     Στο σύνολό της, η έρευνα αποτελεί πεδίο προβληματισμού και συμπερασμάτων πάνω στα θέματα διατήρησης, επανασχεδιασμού και επανάχρησης του βιομηχανικού κτιριακού αποθέματος. Παρουσιάζονται πτυχές της σωστικής διαδικασίας του τεχνικού πολιτισμού, μέσα από έναν εμπεριστατωμένο διάλογο παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος.
     Αποδεικνύεται ότι στόχος της επανάχρησης, μέσα από το συνδυασμό του ιστορικού με το σύγχρονο, είναι η δημιουργία ενός τεχνολογικού και πολιτιστικού πόλου, που θα συνθέτει τις ιστορικές μνήμες του παρελθόντος με τις αναπτυξιακές προοπτικές του μέλλοντος, δίνοντας λύση σε πολύ σημαντικά προβλήματα της σύγχρονης πόλης  -που αφορούν στην ιστορική μνήμη, την αναζωογόνηση περιοχών και την εξεύρεση πολύτιμου χώρου μέσα στον ιστό της.  Άλλωστε, η ικανότητα της ευέλικτης σκέψης και δράσης στο πεδίο της αρχιτεκτονικής είναι μία λύση για την ικανοποίηση των απαιτήσεων της δυνητικά εξελισσόμενης κοινωνίας.
     Ο επανασχεδιασμός και η ανασυγκρότηση ενός βιομηχανικού κελύφους οφείλει να γίνεται με βασικό γνώμονα το σεβασμό στις αξίες που αυτό εμπεριέχει. Κάθε νεότερη επέμβαση σε ένα βιομηχανικό κτίριο συνδιαλέγεται, αξιολογείται ή αυτοακυρώνεται ως προς τις σχέσεις που διαμορφώνει.