Το δωμάτιο, εδώ, προσεγγίζεται ως ένας μηχανισμός.

Μηχανισμός παραγωγής ή επιβολής συγκεκριμένων συνθηκών, σε άμεση συσχέτιση πάνταμε την παρουσία ή απουσία του υποκειμένου και του αντικειμένου.

Η ελάχιστη μονάδα κατοίκησης, ο χώρος του δωματίου, μπορεί να θεωρηθεί ως χώρος καταφυγής - οικειοθελούς εγκλεισμού. Ο διαμένων κατά τη διάρκεια της μέρας ή των ημερών δρα εντός του δωματίου με ποικίλλους τρόπους, πράττει ενεργήματα που ορισμένεςφορές του τα επιβάλλει ο χώρος και οι επι τόπου συνθήκες και άλλες τα επιβάλλει ο ίδιοςστον εαυτό του. Το δωμάτιο μετατρέπεται σε πυκνωτή της ανθρώπινης δραστηριότητας,είναι το κατάλυμα που υποδέχεται το υποκείμενο μετά από κάθε έξοδό του από αυτόν τονπερίκλειστο χώρο. Γίνεται σημείο αναφοράς στην εντός του οίκου διαμονή. Οποιαδήποτεδιαταραχή της κανονικής εικόνας του δωματίου μπορεί να προκαλέσει επομένως ανοίκειασυναισθήματα, ανασφάλεια, αίσθημα ανεστιότητας. Η διαστρέβλωση του κλειστού αυτούσυστήματος-σχήματος, που το δωμάτιο και το σπίτι κατ'επέκταση αποτελεί είναι στονπυρήνα των εγκαταστάσεων που ερευνώνται στα πλαίσια αυτής της εργασίας.Η έννοια τουεγκλεισμού, η αίσθηση του ανοίκειου, ο αποπροσανατολισμός, η αιρετική ύπαρξη και χρήσητων αντικειμένων ή η απουσία τους,η αλλαγή κλίμακας είναι βασικά στοιχεία πουσυναντώνται στα 'περίεργα' δωμάτια των Dan Graham, Paul Mccarthy, Gregor Scnheider,Mark Manders.