Αναζητώντας τα είδη των σχέσεων που αναπτύσσονται κατά την κατοίκηση του ανθρώπου σε εγγύτητα με το νερό γίνεται μελέτη μιας σειράς παραδειγμάτων από κατασκευές που έχουν το συγκεκριμένο προσανατολισμό. Πρόθεση είναι μέσω αυτών να καλυφθεί το μεγαλύτερο δυνατό γεωγραφικό  εύρος καθ’ όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας.

 Αφού εξεταστεί το νερό ως στοιχείο της φύσης, καθώς και η συμπεριφορά του και ο ρόλος του στα καιρικά φαινόμενα, αναζητούνται οι αιτίες που ωθούν τον άνθρωπο να επιδιώκει την προσέγγιση και κατοίκηση χώρων όπου το νερό υπάρχει σε μεγάλη συγκέντρωση.

 Μελετήθηκαν διάφορες πρακτικές και μεθόδους με τις οποίες ο άνθρωπος προσεγγίζει το νερό, κάθε μια με τις δικές της συνέπειες. Διακρίθηκαν οι περιπτώσεις που επιδιώκει να μπορεί να κινείται ελευθέρα στην επιφάνεια του νερού, άλλοτε να επιτρέπει στο νερό να κινείται γύρω του παραμένοντας ακίνητος, και άλλοτε τείνει να πλησιάσει σε όχθες και ακτές γνωρίζοντας ενδεχόμενες δυσμενείς για αυτόν επιπτώσεις που μπορεί να διακόψουν την ομαλή κατοίκηση του.

 Εξετάστηκαν διάφορες παραμέτρους που καθορίζουν τη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του χρήστη και του νερού ανάλογα με την εκάστοτε  κατασκευή και το είδος του υδάτινου περιβάλλοντος. Εντοπίστηκε η διαφορά ανάμεσα σε διαφορετικές καταστάσεις κίνησης, διαφορετικά μεγέθη κατασκευών και διαφορετικών ειδών αλληλεπιδράσεις. Με τα στοιχεία αυτά μπόρεσαν να χαρακτηριστούν οι καταστάσεις γειτνίασης με το νερό ως θετικές, όταν μπορεί και αναπτύσσεται σχέση αρμονική συμβίωση του ανθρώπου με το νερό, ουδέτερες όταν ο άνθρωπος το αντιμετωπίζει απλώς ως χώρο διαθέσιμο προς αξιοποίηση, και τέλος αρνητική, όταν το νερό τείνει να απειλεί τις ανθρώπινες δραστηριότητες.

 Έτσι μπορέσαμε να προσδιορίσουμε πώς οι επιλογές που παίρνει ο άνθρωπος σε συνδυασμό με τις τοπικές παραμέτρους του περιβάλλοντος οδηγούν σε διαφορετικά αρχιτεκτονικά αποτελέσματα.