Η σημασία της Κέρκυρας και η συμβολή της στην ιστορία της αρχιτεκτονικής είναι πολύτιμη και ξεχωριστή. Η πόλη της Κέρκυρας διατηρεί από την περίοδο της Βενετοκρατίας ως σήμερα σε ικανοποιητικό βαθμό την πολεοδομική της μορφή, τα κτίρια και τα φρούριά της, και αποτελεί ένα μοναδικό για τον ελληνικό χώρο οικιστικό σύνολο, μια αρχιτεκτονική κληρονομιά μεγάλης αξίας.

 Διαμορφωμένη κάτω από τη δυτική επίδραση τεσσάρων αιώνων, η Κερκυραϊκή αρχιτεκτονική εμφανίζεται αυτόνομη ως προς την Ελληνική παράδοση, αποτελώντας το συνδετικό κρίκο της Ελληνικής και της Δυτικής αρχιτεκτονικής. Αποτελώντας έναν από τους λίγους χώρους του ελληνισμού, του οποίου η πολιτισμική εξέλιξη ήταν ομαλή, η Κέρκυρα είχε διασφαλίσει εκείνες τις προϋποθέσεις που τις επέτρεψαν να μεταβεί στον τομέα της αρχιτεκτονικής χωρίς κλυδωνισμούς από την Ιταλική Αναγέννηση και το Μπαρόκ στον Νεοκλασικισμό. Αποτέλεσμα αυτής της απρόσκοπτης μετάβασης είναι η δημιουργία ενός ομοιογενούς οικιστικού συνόλου. Καθοριστικός ρόλος στη διατήρηση αυτής της ομοιογένειας υπήρξε η οικοδομική δραστηριότητα των Άγγλων τα πρώτα κυρίως χρόνια της Κυριαρχίας τους. Η δομή και ο χαρακτήρας της πόλης μεταβλήθηκαν ελάχιστα από την διείσδυση αθηναϊκών και άλλων προτύπων τις πρώτες δεκαετίες μετά την ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα. Το ίδιο συνέβη και μετά το 1930, οπότε η Κερκυραϊκή αρχιτεκτονική μετέπεσε στις μορφολογικές επιταγές του Ευρωπαϊκού μοντερνισμού. Μεταπολεμικά η αρχιτεκτονική της Κέρκυρας επηρεάστηκε από το Διεθνές Στυλ και τον διεθνή φορμαλισμό, ενώ μετά το 1960 παρατηρούνται και δείγματα κλασικού μοντερνισμού.

 Σ’ αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί ότι η Κέρκυρα όπως και όλες οι βενετοκρατούμενες ελληνικές περιοχές, αντίθετα με τις τουρκοκρατούμενες, οφείλουν την ιδιαίτερη εξέλιξή τους κυρίως στην διαφορετική αντιμετώπιση της κεντρικής διοίκησης. Οι σχέσεις προστασίας μεταξύ Βενετίας και Επτανησίων δημιούργησαν ευνοϊκές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη του πολιτισμού τους. Έτσι, ενώ η υπόλοιπη Ελλάδα εισέρχεται με την πτώση του Βυζαντίου σε μία μακρόχρονη περίοδο παρακμής υπό την οθωμανική κυριαρχία, οι περιοχές αυτές γίνονται εστίες διατήρησης και μετάδοσης του Ελληνικού πνεύματος και της τέχνηςεξασφαλίζοντας τη μετέπειτα θετική εξέλιξή τους.

 Εκτός όμως από το   αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον της, η Κέρκυρα παρουσιάζει και μια ιδιαίτερη πολεοδομική  εξέλιξη. Εξαρτημένη από τα αμυντικά της έργα, η πόλη της Κέρκυρας ήταν υποχρεωμένη να αναπτυχθεί μέσα στον χώρο που της καθόρισαν τα σχέδια των στρατιωτικών μηχανικών. Έτσι το οικιστικό σύνολο αναπτύχθηκε περιορισμένο από γη και θάλασσα, οριοθετημένο με σαφήνεια από τις περιμετρικές οχυρώσεις του, αποκτώντας όλα τα πολεοδομικά χαρακτηριστικά των περιτειχισμένων πόλεων της Δύσης. Διακριτοί οικιστικοί πυρήνες που πύκνωσαν σταδιακά με σχεδιασμένο ή αυθόρμητο σύστημα δόμησης πάνω σε βασικές διαδρομές που σχετίστηκαν με τις πύλες, δαιδαλώδες πλέγμα στενών δρόμων στο εσωτερικό των πυρήνων καθώς και πυκνή και πολυώροφη δόμηση, πλήρως εναρμονισμένη με την μορφολογία του εδάφους, συνθέτουν μεταξύ άλλων μία ιδιαίτερη περίπτωση της ιστορίας της πολεοδομίας   σε διεθνές επίπεδο. 

 Η νεώτερη πόλη της Κέρκυρας, δεν θυμίζει σε τίποτε την Παλιά και αναπτύχθηκε στις παρυφές της με τη μορφή συνοικισμών που εξελίχθηκαν σε προάστια.  Μέχρι τις αρχές του 19^ου αιώνα, οπότε το νησί κατέλαβαν οι Άγγλοι, τα προάστια αυτά συμπεριφέρονταν ανεξάρτητα από την πόλη λόγω της κλειστής μορφής που της είχε επιβληθεί από τους Ενετούς. Η κατάσταση αυτή άλλαξε βαθμιαία στα χρόνια της Αγγλικής κυριαρχίας, οπότε κατεδαφίστηκε μεγάλο μέρος των αμυντικών έργων της νήσου με αποτέλεσμα να προκύψουν κενά στην πόλη κατάλληλα για την επέκταση της. Έκτοτε και κυρίως μετά την ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα, που είχε το τίμημα για την Κέρκυρα της κατεδάφισης των υπόλοιπων αμυντικών της έργων πλην του Παλαιού και Νέου Φρουρίου, η πόλη ανεμπόδιστη από τα παλιά της όρια τελικά ενώθηκε με τα γύρω προάστια κατά τον 20^ο αιώνα. Οι πόλεμοι και οι συνέπειες των βομβαρδισμών που ακολούθησαν καθόρισαν την εξέλιξή της έως το 1960, οπότε διαγράφηκαν οι πρώτες τάσεις τουριστικής ανάπτυξης στο νησί. Στα χρόνια που ακολούθησαν  σημειώθηκαν νέες επεκτάσεις της πόλης, άμεσα συσχετισμένες με την αυξανόμενη δημογραφική και οικονομική ανάπτυξη της νήσου. Ο τουρισμός είχε επιπτώσεις στην πολεοδομία και τη σύγχρονη αρχιτεκτονική της Κέρκυρας,  ωστόσο συνέβαλε καθοριστικά στη διατήρηση του παραδοσιακού της πυρήνα, που αποτελεί  διεθνή πόλο έλξης για τους επισκέπτες του νησιού.