Η παρούσα ερευνητική εργασία μελετά την αρχιτεκτονική του ελάχιστου χώρου στις διάφορες εκφράσεις της. Αρχικά, ως προϊόν εξειδικευμένου αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, στις συνθήκες της νεωτερικότητας, αλλά προπάντων, ως  αποτέλεσμα κοινωνικοοικονομικών συνθηκών μέσα από την αυτοκατασκευή. Διερευνά ορισμένες αρχιτεκτονικές και καλλιτεχνικές απόπειρες,   οριακές καταστάσεις κατοίκησης, την επιρροή από πολιτισμούς που αποδέχονται το “ελάχιστο” ως αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού τους και την αυτοσχέδια μικροκατασκευή ως ένα είδος αρχιτεκτονικής της επιβίωσης από ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες.

 Στόχος της εργασίας είναι η δημιουργία ενός καταλόγου-οδηγού με τις αυτοσχέδιες ή μη, μικροκατασκευές που “κρύβονται” στο αστικό περιβάλλον της πόλης του Βόλου. Επιλέξαμε 23 από αυτές, τις καταγράψαμε, τις μελετήσαμε, τις κατηγοριοποιήσαμε και τις παρουσιάζουμε.

Τη μικροαρχιτεκτονική μπορούμε να τη συναντήσουμε παντού γύρω μας, ακόμα και στα πιο περίεργα μέρη. Υπάρχει στο δρόμο που διασχίζουμε καθημερινά, στη γειτονιά μας, ή πιθανόν δίπλα απ’ το σπίτι μας, την οποία όμως συχνά περιφρονούμε σαν κάτι ασήμαντο, αδιάφορο ή κακόγουστο. Το μόνο που μένει είναι να εκδηλώσουμε το ενδιαφέρον μας, να την παρατηρήσουμε, να την μελετήσουμε, ακόμη και να μάθουμε από αυτήν.