Το παιδοκεντρικό νηπιαγωγείο απαιτεί ποικιλία και ευελιξία στις δράσεις και τους χώρους. Ανάγει την αυτενέργεια των παιδιών και την αλληλεπίδραση με την καθημερινή ζωή σε πρωταρχικό μέλημα, που μπορεί να επιτευχθεί μέσα από το παιχνίδι και τη δημιουργία ομάδων.
Για τη στέγασή του χρειάζεται μια ζωντανή αρχιτεκτονική, που αλληλεπιδρά κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας κυρίως με το παιδί, αλλά και με την κοινωνία. Τα όρια του χώρου του νηπιαγωγείου οφείλουν να είναι διάτρητα επιτρέποντας την προέκτασή του μέσα στην κοινωνική πραγματικότητα. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητη η δημιουργία μικρών, διάσπαρτων περιοχών δράσης του νηπιαγωγείου μέσα στο πεδίο της καθημερινής ζωής. Έτσι επιτυγχάνεται ένας συνεχής διάλογος ανάμεσα στο παιδί, την κοινωνία και το περιβάλλον.
Ο χώρος πρέπει να είναι βιωματικά και δομικά ευέλικτος. Να δύναται να φιλοξενήσει χωρίς να μεταλλαχτεί, πολλές διαφορετικές πρακτικές χρησιμοποίησής του. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα υπαγορεύει στα παιδιά πώς να δράσουν, αλλά αντίθετα θα τα προκαλεί να εξερευνήσουν, ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς, τους τόπους και τις περιοχές παιχνιδιού, το ίδιο τους το σώμα και τη σχέση του με το περιβάλλον. Σε δεύτερο επίπεδο, είναι εξίσου αναγκαίο ο Χώρος των νηπίων να παρέχει στα ίδια τα παιδιά τη δυνατότητα να τον μεταλλάξουν ουσιαστικά, ριζικά και αυτεξούσια, να τον επαναπροσδιορίσουν και να επανακαθορίσουν τη σχέση τους μαζί του. Κι αυτό γιατί ο χώρος είναι κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας, και μπορεί να εκπληρώσει το σκοπό του μόνο όταν το σώμα και ο ίδιος μπαίνουν σε μια δραστήρια σχέση ανταλλαγής.
Το νηπιαγωγείο λοιπόν είναι αναγκαίο να βρει μια δική του χωρική ταυτότητα, μακριά από τον μιμητισμό και τον συμβολισμό. Η ταυτότητα αυτή θα πρέπει να απορρέει από την έννοια και τη λειτουργική του νέου ανοιχτού σχολείου και να απαντά στις κοινωνικές απαιτήσεις. Η σύγχρονη αρχιτεκτονική οφείλει να προσανατολιστεί σε έναν συνολικό παιδαγωγικό ανασχεδιασμό του σχολικού χώρου εν γένει, με απώτερο σκοπό έναν ισορροπημένο, καλλιεργημένο πολίτη και μία κοινωνία ανθρωπισμού.
