Η προσάρτηση της Αθήνας στην οθωμανική αυτοκρατορία σηματοδότησε την οικοδομική άνθηση της πόλης και την εισαγωγή νέων κτιριακών τύπων που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες της νέας διοίκησης. Κτίρια όπως λουτρά, τζαμιά, τεκέδες και μεντεσέδες, συνέβαλαν στην δημιουργία της πολύ ενδιαφέρουσας εικονογραφίας της οθωμανικής Αθήνας.

Από τα μέσα του 17^ου αι, η πόλη την οποία η Δύση είχε ξεχάσει, επανέρχεται στο φως από τους ευρωπαίους περιηγητές. Μέσα από το έργο τους αποδίδεται η εντυπωσιακή συνύπαρξη των μιναρέδων, των βυζαντινών εκκλησιών και των διάσπαρτων αρχαιοτήτων. Σύντομα, η απελευθέρωση, η επιλογή της Αθήνας ως πρωτεύουσας και ο σχεδιασμός της νέας πόλης έθεσαν νέες βάσεις για την εξέλιξη του προυπάρχοντος αστικού συνόλου.

Αρχικά επιχειρείται η καταγραφή όλων των οθωμανικών κτιρίων δημοσίου χαρακτήρα, αλλά και η σκιαγράφηση της πολεοδομικής συγκρότησης της μεσαιωνικής Αθήνας. Με αναφορές στην υπάρχουσα βιβλιογραφία, στο τεράστιο έργο των περιηγητών, στον Τύπο αλλά και στα διαθέσιμα αρχεία, παρουσιάζονται και αναλύονται όλα τα κοσμικά δημόσια κτίρια της Αθήνας. Πρόκειται για τα λουτρά της πόλης, τα κτίρια διοίκησης, με σημαντικότερο ανάμεσά τους  το βοεβοδαλίκι, και τον μεντρεσέ. Γίνεται εκτενής αναφορά στον τρόπο με τον οποίον τα κτίρια αυτά μετασκευάστηκαν και στις χρήσεις που στέγασαν  μετά την απελευθέρωση, για  να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της νέας πρωτεύουσας.