Αναμφίβολα ο κινηματογράφος είναι μία από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις του περασμένου αιώνα. Η δύναμη της εικόνας μετέτρεψε τον κινηματογράφο από μέσο ψυχαγωγίας σε πολιτικό- ιδεολογικό εργαλείο και σε οικονομική επένδυση βιομηχανικής κλίμακας. Ο κινηματογράφος είναι μέσο επικοινωνίας. Επικοινωνία μέσα στο κινηματογραφικό μπορεί να θεωρηθεί η παροχή πληροφορίας που συγκρατεί και εκπέμπει η ταινία προς το κοινό. Στις ταινίες του κινηματογράφου αναγνωρίζουμε τρία κυρίως επίπεδα πληροφορίας: Την καλλιτεχνική, την οικονομική και την ιδεολογική. Ο κινηματογράφος συγκαταλέγεται ανάμεσα στις υπόλοιπες τέχνες. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που καθιστούν την ταινία αντικείμενο τέχνης είναι: Το ίδιο το κενό φιλμ που χρησιμοποιείται ως ''καμβάς'' από το σκηνοθέτη δημιουργό πάνω στο οποίο εναποθέτει εμπειρίες και προσωπικές απόψεις όπως επίσης τα φώτα, τα κοστούμια κτλ. Ο κινηματογράφος στους κόλπους του παρουσιάζει έναν πλούτο επικοινωνιακών κωδικοποιήσεων. Είναι το γλωσσάριο επικοινωνίας οι κώδικες με τους οποίους οργανώνεται και ολοκληρώνεται το φιλμικό σώμα. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η κατανόηση αυτής της γλώσσας από το θεατή και ο σωστός χειρισμός από το σκηνοθέτη. Μέσα από τις πέντε ταινίες που επιλέξαμε, θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε με παραδείγματα τους κώδικες που αποτελούν το φιλμικό σώμα.