Σκοπός αυτής της έρευνας είναι η μελέτη της performance, η οποία έγινε αποδεκτή ως καλλιτεχνικός τρόπος έκφρασης τη δεκαετία του ’70, της ζωντανής τέχνης που κύριο εργαλείο της είναι το ανθρώπινο σώμα. η μελέτη μου ξεκινά από τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα με τη δράση των φουτουριστών σε Ιταλία και Ρωσία, και ακολουθεί μια πορεία μέσα στο χρόνο φτάνοντας μέχρι τις μέρες μας. Μέσα σε αυτή τη πορεία συναντώ την performanceσε διάφορα καλλιτεχνικά κινήματα και τάσεις και ανακαλύπτω κάθε φορά μέσα από έργα καλλιτεχνών τις επιρροές που μεταλλάσουν τον χαρακτήρα της. Επιλέγω τρεις Έλληνες καλλιτέχνες, την Λήδα Παπακωνσταντίνου, τη Γεωργία Σαγρή και την Ευαγγελία Μπασδέκη και αποκτώντας προσωπική επαφή μαζί τους βλέπω την performanceμέσα από τα δικά τους μάτια. Το έργο τους με συντροφεύει στην προσπάθειά μου να εξετάσω τις χωρικές διαστάσεις της performance.
Σ’ ένα κόσμο όπου όλα κινούνται με τους πιο γρήγορους ρυθμούς η performanceαποτελεί μια στιγμιαία μορφή κατοίκησης. Είναι μια στιγμή όπου ο performerμεταδίδει την ενέργειά του σε έναν άλλο άνθρωπο, τον θεατή, τον περαστικό, ενώ και οι δύο είναι σωματικά παρόντες σε ένα ισχυρά φορτισμένο χώρο. Και οι δύο βιώνουν έναν χώρο, τον κατοικούν προσωρινά με έναν τρόπο πρωτόγνωρο. Έργο αυτής της συμβίωσης δεν είναι κάποιο αισθητικό αντικείμενο αλλά ένα εφήμερο ψυχοκινητικό και αισθητικό συμβάν. Για όσο διαρκεί μια δράση, ο performerκαι ο θεατής μετατρέπουν το κενό σε ένα καταφύγιο για το σώμα. Οι κινήσεις των σωμάτων ορίζουν το κενό, δημιουργούν σχήματα και χώρους μέσα σε αυτό και το καθιστούν εφήμερο τόπο διαμονής. Performerκαι θεατής γίνονται ένα σώμα και μαζί διεκδικούν την εμπειρία του κενού και της κατοίκησής του. Η performanceείναι ένας μηχανισμός παραγωγής χώρου και εκείνου που ο NicolasBourriaudαποκαλεί “σχεσιακή αισθητική” (relationalaesthetics). Η performanceείναι μια στιγμή αυθεντική, όπου ο άνθρωπος απελευθερώνεται από τις τεχνητές συμβάσεις που του επιβάλλει η κοινωνία. “Η ίδια η δράση έχει σημασία για τη στιγμή της”. Όλοι εκείνη τη στιγμή, που γινόμαστε μάρτυρες της αλήθειας του δημιουργού, καλούμαστε να ψάξουμε μέσα μας για την δική μας αλήθεια. “Όταν συμβαίνει κάτι είναι πολύ όμορφο να ξέρεις ότι αυτό το πράγμα σημαίνει και συμβαίνει και για τον άλλον”. Performanceείναι η διαρκής αμοιβαιότητα και το άνοιγμα στον άλλον.