Δεδομένης της τρέχουσας αρχιτεκτονικής πρακτικής, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι τα ’μεγάλα’ αρχιτεκτονικά έργα δεν μετριούνται απαραίτητα σε τετραγωνικά μέτρα. Ο σχεδιασμός κατοικιών ‘ελαχίστων διαστάσεων’ είναι μια πρόκληση που έχει απασχολήσει τους αρχιτέκτονες από την απαρχή του μοντέρνου κινήματος της αρχιτεκτονικής. Στόχος της εργασίας είναι να αναδείξει μια νέα τυπολογία κατοικίας κάτω των 25m²/άτομο. Αντικείμενο της έρευνας αποτελούν επώνυμες αρχιτεκτονικές μελέτες, οι οποίες πέρα των συμβατικών κελυφών αφορούν και σε τροποποιημένα containers, τροχόσπιτα, προκατασκευασμένα, πλωτά, αυτοκινούμενα και εγκαταστάσεις τέχνης, όπως αυτά παρουσιάζονται στην σύγχρονη βιβλιογραφία και αρθρογραφία, ή έχουν υλοποιηθεί και διατίθενται στην αγορά.
Η εργασία επικεντρώνει στα ακόλουθα ερωτήματα:
- Τι ορίζεται ως κατοικία ελαχίστων διαστάσεων;
- Ποια είναι τα κοινωνικά υποκείμενα των κατοικιών αυτών; Ποιοι είναι οι λόγοι που κάθε
φορά οδηγούν στην δημιουργία τέτοιων κατοικιών;
- Πως οργανώνουν οι αρχιτέκτονες που έχουν ασχοληθεί με το αντικείμενο, τις κατόψεις
των κατοικιών τους;
- Πως οι δυνατότητες της προκατασκευής και οι περιορισμοί της εύκολης μεταφοράς
αξιοποιούνται από τους αρχιτέκτονες παράγοντας διεγερτικά περιβάλλοντα κατοίκησης;