Η ποικιλία του τοπίου και του φυσικού χώρου στο Αιγαίο ήταν πάντα σε αντιστοιχία προς την πολυμέρεια των πολιτιστικών φαινόμενων. Το Αιγαίο υπήρξε χώρος διακίνησης αγαθών και ιδεών, όπου κοινωνικοί, οικονομικοί και πνευματικοί παράγοντες επηρέασαν τον πολιτισμό και κατά συνέπεια την αρχιτεκτονική κάθε νησιού.

Οι Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα φαίνεται να παρουσιάζουν κοινά χαρακτηριστικά, σε αντίθεση με τα νησιά του βόρειου Αιγαίου, τις Σποράδες και την Κρήτη, τόσο στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική της κατοικίας όσο και στις επιδράσεις που δέχτηκαν από τον κλασικισμό

Ωστόσο εξετάζοντας την κατοικία στο κάθε νησί παρατηρούνται διαφορές στην αφομοίωση των λόγιων διακοσμητικών και μορφολογικών στοιχείων που οφείλονται τόσο σε ιστορικούς παράγοντες όσο και στην τοπική παράδοση. Στόχος είναι ο εντοπισμός αυτών των διαφορών και των αιτίων ύπαρξής τους, μέσα από την μελέτη ορισμένων νησιών των Κυκλάδων και των Δωδεκανήσων, εκεί όπου είναι έντονες οι τοπικές αρχιτεκτονικές ιδιομορφίες, ως αποτέλεσμα της πρόσμιξης λόγιων και παραδοσιακών μορφών.