Αντικείμενο της έρευνας αποτελεί η ανίχνευση του αρχιτεκτονικού χώρου όπως παρουσιάζεται στο κινηματογραφικό έργο του έλληνα σκηνοθέτη Θ. Αγγελόπουλου, και ειδικότερα, η διερεύνηση του στοιχείου της αναζήτησης ως συστηματικού μέσου οργάνωσης του κινηματογραφικού χώρου.
 Πρόθεση της μελέτης δεν αποτελεί η διατύπωση μιας κινηματογραφικής κριτικής, αλλά η προσπάθεια εντοπισμού και ερμηνείας των χωρικών στοιχείων, που διαμορφώνονται ως αποτέλεσμα συγκεκριμένων επιλογών κατά την κινηματογραφική υλοποίηση της αναζήτησης.
  Κατεστραμμένα σπίτια, θολά τοπία, χώροι που σε καμία περίπτωση δεν εμπνέουν οικειότητα, διατηρούν πάντοτε μια απόσταση από τη φυσικότητα. Μια ηθελημένη αρχιτεκτονική του ανοίκειου και της απουσίας οργανώνεται μεθοδικά για να υλοποιήσει στο χώρο το στοιχείο της αναζήτησης.
 Το άδειο κάδρο αποτελεί μια μέθοδο απόκρυψης του χώρου. Η σιωπή καταδεικνύει το κενό, ενώ ο ήχος συχνά παραπέμπει σε χώρους που δεν είναι ορατοί. Το χρώμα σε συνδυασμό με το φως αποδίδουν τους χώρους άλλοτε θολούς και δυσδιάκριτους και άλλοτε με αφύσική σκληρότητα. Το σώμα παρουσιάζεται άκαμπτο, ασφυκτικά περιορισμένο στα εσωτερικά ενώ ταυτόχρονα μοιάζει μικροσκοπικό στη σχέση του με το τοπίο. Υψώνονται όρια και στην προσπάθεια να καταλυθούν και να βρεθεί ένα σημείο ισορροπίας, να επιτευχθεί η κτήση ενός τόπου, μιας εστίας, ξεκινάει μια νομαδική περιπλάνηση σε τόπους περιθωριακούς, πάντοτε ανοίκειους. Επομένως, η αναπαράσταση του χώρου αποτελεί για το δημιουργό, το πρωτεύον στοιχείο που οργανώνει την αναζήτηση στη σχέση ανθρώπου και βιωμένου περιβάλλοντος.