Σε αυτήν την έρευνα παρουσιάζεται, αρχικά, η θεωρία που σχετίζεται με την οπτική αντίληψη και ο τρόπος με τον οποίον ο φωτισμός επηρεάζει τον άνθρωπο. Πιο συγκεκριμένα, παρουσιάζεται ο τρόπος λειτουργίας του οπτικού συστήματος και του συστήματος αντίληψης, το οποίο λειτουργεί με βάση της αρχές της αντιληπτικής σταθερότητας, παράγοντες μέσω των οποίων οι συνθήκες φωτισμού επιδρούν στη φυσιολογία και στην ψυχολογία του ανθρώπου. Η μελέτη επικεντρώνεται στην επίδραση του φυσικού φωτισμού και γίνεται αναφορά σε έρευνες που μελετούν τον τρόπο με τον οποίο οι συνθήκες φωτισμού ενός χώρου τροποποιούν τα συναισθήματα, τη συμπεριφορά και την απόδοση των ατόμων που τον χρησιμοποιούν.
Στη συνέχεια, παρουσιάζονται τεχνικές αναπαράστασης χώρων. Πραγματοποιείται ιστορική αναδρομή στη χρήση τεχνικών αναπαράστασης και η αναφορά καταλήγει στα σύγχρονα εργαλεία τρισδιάστατης απεικόνισης, στους τρόπους με τους οποίους μπορεί να παραχθεί και να γίνει αντιληπτή μια τρισδιάστατη απεικόνιση, και στα λογισμικά οπτικοποίησης και προσομοίωσης. Τονίζεται η σημασία της χρησιμοποίησης των λογισμικών προσομοίωσης για τη μεγαλύτερη ακρίβεια στις αρχιτεκτονικές απεικονίσεις , αναλύεται ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν κάποια από αυτά και διερευνάται η ποιότητα των αποτελεσμάτων και η ικανότητά τους να παρέχουν αξιόπιστες πληροφορίες για τη συμπεριφορά του φωτός κατά την αλληλεπίδρασή του με τους όγκους και τις επιφάνειες του χώρου. Ακόμη, εξετάζονται οι δυνατότητές των εργαλείων αναπαράστασης για την ακριβή εκτίμηση της κατανομής φωτισμού και λαμπροτήτων.
Η έρευνα καταλήγει με την παρουσίαση χώρων με πραγματική κατανομή λαμπροτήτων και πραγματοποιείται σύγκριση μεταξύ πραγματικών και συνθετικών εικόνων και μεταξύ λογισμικών προσομοίωσης σχετικά με το βαθμό ακρίβειας κατά την παραγωγή συνθετικών εικόνων.