Η παρούσα διπλωματική εργασία είναι μια μελέτη πάνω στο αστικό μέτωπο της Οδού Πειραιώς και αφορά την δημιουργία τεσσάρων δημόσιων χώρων σε διαδοχικά σημεία της (Φάληρο, Μοσχάτο, Ταύρος, Γκάζι). Η Οδός Πειραιώς αποτελεί την κύρια οδική σύνδεση μεταξύ του κέντρου της Αθήνας και του λιμανιού του Πειραιά, καθώς ήδη από την αρχαιότητα ένωνε το Αθηναϊκό Άστυ με το Επίνειο του, περιβαλλόταν δε από τα Μακρά Τείχη, ισχυροποιώντας έτσι την έννοια του ως αδιάρρηκτου οδικού άξονα στην πάροδο των χρόνων.
 Στην νεότερη εξέλιξη του Πολεοδομικού Συγκροτήματος της Αθήνας η Οδός μετατρέπεται σε ένα βιομηχανικό και βιοτεχνικό άξονα, φιλοξενώντας πλήθος από εργοστάσια και αποθήκες στις δυο πλευρές του, ενώ εκατέρωθεν του δρόμου αναπτύσσονται αστικές γειτονιές διαφορετικού χαρακτήρα. Η ποικιλομορφία του αστικού τοπίου γύρω από την Οδό Πειραιώς αντανακλάται σε μια πληθώρα εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων στα διάφορα σημεία της: στο ξεκίνημα της στον Πειραιά λαμβάνει χώρα το ομώνυμο παζάρι, στην περιοχή απέναντι από την Τεχνόπολη κάθε Κυριακή δραστηριοποιούνται σε μια υπαίθρια αγορά οι ρακοσυλλέκτες της Αθήνας, ενώ ενδιάμεσα μια σειρά από εμπορικά κέντρα, βιοτεχνίες, κτίρια γραφείων, χώροι πολιτισμού και συνοικίες οργανωμένης δόμησης, δίνουν τη σύγχρονη εικόνα του οδικού άξονα.
 Εκμεταλλευόμενοι το πλήθος των δραστηριοτήτων ανά περιοχή, οι χώροι αυτοί έχουν διπλή υπόσταση: αφενός πρόκειται για περάσματα (γέφυρες πεζών) καθώς τα σημεία επέμβασης είναι κομβικής σημασίας για την κυκλοφορία επί της Οδού Πειραιώς, ενώ αφετέρου αποτελούν χώρους φιλοξενίας των δραστηριοτήτων που λαμβάνουν χώρα ανά περιοχή. Ειδικότερα, πρόκειται για ένα σύνολο ανοικτών και στεγασμένων χώρων, κιονοστοιχιών, περίκλειστων αυλών και κλιμάκων, που δημιουργούν συνθήκες μικρών προστατευμένων γειτονιών για τους μελλοντικούς χρήστες των χώρων. Σε κάθε σημείο οι κατασκευές αποτελούν ένα είδος κάθετου «τείχους» στο δρόμο, μια αντίστιξη στην υπόμνηση των αρχαίων Μακρών Τειχών, που όμως δεν αποκλείει ή διαχωρίζει, αλλά πλέον ενώνει τις απέναντι περιοχές και διευκολύνει τη μετάβαση των κατοίκων, διασπώντας το ενιαίο και συμπαγές μέτωπο του δρόμου.
Στο Φάληρο η εγκατάσταση προτείνει τη φιλοξενία μέρους του κυριακάτικου παζαριού, στο Μοσχάτο τη λειτουργία μιας υπαίθριας αγοράς προϊόντων σε συνδυασμό με την κοντινή λαχαναγορά, στον Ταύρο ένα χώρο συνάντησης και ανταλλαγής παλαιών αντικειμένων για τους κατοίκους, ενώ στο Γκάζι τη δημιουργία μιας νέας μικρής πλατείας για το σωματείο των ρακοσυλλεκτών. Σε κάθε περίπτωση, η ύπαρξη μεγάλων ανοικτών χώρων και μονάχα των απαραίτητων κλειστών κτιριακών υποδομών, διευκολύνει την οικειοποίηση των επεμβάσεων από τους χρήστες τους, με βάση τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες τους.
Στα πλαίσια της έρευνας της διπλωματικής εργασίας, διεξήχθη διαδοχικά η φωτογραφική αποτύπωση της Οδού Πειραιώς και των παράπλευρων γειτονιών, η πολεοδομική ανάλυση των επιμέρους σημείων επέμβασης και τελικά η δημιουργία μιας σειράς σκίτσων, σχεδίων, μακετών και απεικονίσεων των προτεινόμενων κατασκευών, που αποδίδουν τη φιλοσοφία της επέμβασης συνολικά.