Η αστικοποίηση της υπαίθρου και η αστική διασπορά δημιουργούν ένα νέο τοπίο ανθρώπινης εγκατάστασης σε σχέση με το τοπίο, ένα τοπίο συνεχώς μεταβαλλόμενο και εξελισσόμενο. Τα μέσα μεταφοράς, μεταβάλλουν τις αποστάσεις ώστε να σχετίζονται περισσότερο με χρονικές μετρήσεις(hours) παρά με αποστάσεις(km). Η εξοχική εγκατάσταση είναι μια περιοδική εγκατάσταση με κύριο δεδομένο πλέον την κατανάλωση της εξοχικότητας, εξοχικότητας εξημερωμένης και φερόμενης στα μέτρα και τα σταθμά ενός "πολιτισμένου" ανθρώπου. Το τοπίο όμως έχει μεταλλαχτεί, σε τέτοιο βαθμό που η ανθρώπινη παρουσία εντοπίζεται παντού στο τοπίο, η "παρθένα" φύση όπως προβάλλεται από τα ντοκιμαντέρ δεν υφίσταται πια. Η παρουσία καλωδίων Δεη, μπάζων, δρόμων και γενικότερα δομημένων χώρων, είναι μέρος πλέον αυτής της εξοχικότητας. Η εξοχικότητα εντοπίζεται πλέον στην παραποιημένη φύση, μια φύση με αναπόσπαστο κομμάτι την παρουσία του ανθρώπινου στοιχείου.
Η διπλωματική εργασία δημιουργεί νέους όρους εξοχικής πολύ-κατοίκησης μέσα σε παραποιημένα τοπία. Οι χώροι εγκατάστασης της εξοχικής κατοίκησης που προτείνονται στην διπλωματική είναι τα παραποιημένα τοπία και πιο συγκεκριμένα, τα τοπία ανάμεσα στο οδικό δίκτυο και την θάλασσα με έντονο το στοιχείο της κλίσης του εδάφους, τα πρανή. Τα πρανή που εντοπίζονται παράταιρα των εθνικών οδών. Το έντονο επικλινές του εδάφους, αποτέλεσμα ανθρώπινης παρέμβασης στο τοπίο, "οπλισμένες γαίες", ο τρόπος κατοίκησης της κλίσης (9˚) και η φράση του Π. Γιαννόπουλου «Ο βίος εν Ελλάδι υπαίθριος εστί», εκφράζουν την γενικότερη γραμμή κατεύθυνσης της διπλωματικής εργασίας. Εναποθέτει τις προϋποθέσεις να επανεξεταστεί η σχέση πολυκατοικίας-πόλη, με μία υπαίθρια πολυκατοίκηση-εξοχή. Ο ήλιος, ο αέρας, η γη, το υδάτινο στοιχείο και η εναρμόνιση του δομημένου χώρου με το περιβάλλον, γίνονται εκφραστής ενός νέου υπαίθριου κατοικείν.