Οι συνεχώς αυξανόμενοι ρυθμοί της καθημερινότητας, οι συχνά μεταβαλλόμενες κοινωνικοπολιτικές, οικονομικές συνθήκες και το σύγχρονο ‘άγχος’ της πόλης έχουν οδηγήσει στον επαναπροσδιορισμό του χώρου κατοίκησης, απαλλάσσοντάς τον σημαντικά από την έννοια του μόνιμου και του σταθερού. Με αυτό τον τρόπο επιστρέφει στο προσκήνιο η έννοια του νομά φέροντας μια διαφορετική χροιά σε σχέση με αυτή του παρελθόντος. Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης ερευνητικής εργασίας θα ασχοληθούμε με το πως η έννοια του νομαδισμού εκδηλώνεται και επηρεάζει και την αρχιτεκτονική μέχρι και σήμερα.

 

Η πρώτη ενότητα θα περιέχει την περιγραφή και ιστορική αναδρομή της έννοιας του νομαδισμού και τους λόγους που οδηγούσαν σε αυτόν. Ακόμα θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην εφήμερη κατασκευή και στην υλικότητα αυτής. Στη συνέχεια, από τη θεώρηση των Gilles Deleuze και Felix Guattari για το νομαδικό και το στατικό χώρο, θα προσδιοριστούν τα χαρακτηριστικά των δύο, ο τρόπος με τον οποίον κατοικούνται και θα προκύψει επίσης η μεθοδολογία ανάλυσης επιλεγμένων, σύγχρονων και παλαιότερων, αρχιτεκτονικών παραδειγμάτων.

 

Στη δεύτερη ενότητα διερευνάται η έννοια της κίνησης και της ακινησίας καθώς και η συσχέτιση αυτών με το χώρο και την επιρροή που έχουν στην τελική διαμόρφωσή της αρχιτεκτονικής ενός κτηρίου. Ακόμα δίνεται έμφαση στην διαφορετική εμπειρία που προσφέρει αυτός ο χώρος  στον επισκέπτη.

 

Στην τρίτη ενότητα διερευνάται η έννοια της κίνησης και οι διαφόρων ειδών πρακτικές νομαδικού χαρακτήρα που αναπτύχθηκαν για πρώτη φορά τη δεκαετία του ΄60. Όπου για πρώτη φόρα πραγματοποιούνται πολεοδομικές προτάσεις με έναν νομαδικό χαρακτήρα μακριά από τους αυστηρούς κανόνες του μοντερνισμού

 

Τέλος, εστιάζοντας σε παραδείγματα την σημερινής αρχιτεκτονικής, παρατηρούμε πως ανταποκρίνονται  στο πρίσμα κοινωνικοπολιτικών και οικονομικών παραγόντων που έχουν αναπτυχθεί στις μέρες μας. Από την ανάλυση τους παρατηρούμε πως ο νομαδική εμπειρία ανακλάται στους στατικούς αρχιτεκτονικούς χώρους του σήμερα.