Με αφετηρία την ανάγνωση του βιβλίου «Σημειώσεις για μία Επιτελεστική Θεωρία της Συνάθροισης» της Τζούντιθ Μπάτλερ, αναλύεται η έννοια της συνάθροισης ως εκείνη η πληθυντική και ενσώματη δράση συλλογικής εμφάνισης σωμάτων στο δημόσιο χώρο, όπως αυτή μπορεί να εκδηλώνεται με τη μορφή πολλαπλών και διαφορετικών μορφών συγκεντρώσεων, διαδηλώσεων ή κινητοποιήσεων. Πρόκειται για ένας είδος πολιτικής επιτελεστικότητας που υλοποιείται στο δημόσιο πεδίο κάθε φορά που άτομα συναθροίζονται, παράγοντας σημασίες και συγκροτώντας το φαντασιακό του πλήθους. Κεντρικό ερώτημα της εργασίας είναι αν μία μορφή πολιτικής διεκδίκησης μέσω της δημόσιας έκθεσης του σώματος, είναι καταδικασμένη να αναπαράγει το φαντασιακό του έθνους, ή αν μπορεί να συμπεριλάβει εκείνα τα άτομα που βρίσκονται στα όρια του αναγνωρίσιμου και που πολλαπλές σχέσεις εξουσίας τους απομακρύνουν από έναν ενσώματο τρόπο ζωής. Μπορεί, για παράδειγμα, ο παραγόμενος χώρος μίας συνάθροισης να μελετηθεί ως εκείνη η ρωγμή στον χώρο της εμφάνισης, αμφισβητώντας και μεταβάλλοντας ριζικά το χαρακτήρα του τελευταίου; Επιχειρείται μία ανάλυση της έννοιας της επισφάλειας ως ένα κοινό στοιχείο των διαδηλώσεων, καθώς και της έννοιας του πλήθους, ως εκείνο το μεταβαλλόμενο σώμα των μοναδικοτήτων που μπορεί να αμφισβητεί και να αντιστέκεται. Εξετάζοντας, τέλος, την ασφάλεια ως τη σύγχρονη τεχνική διακυβέρνησης, αναζητούνται νέες δυνατότητες αποδέσμευσης της καθημερινότητας και του δημόσιου χώρου από τους μηχανισμούς της. Πρόθεση αυτής της ερευνητικής εργασίας είναι η ανάλυση της χωρικής και πολιτικής διάστασης της πράξης της συνάθροισης και η κατανόηση της σημαίνουσας επίδρασής της στη δυνατότητα ανάδυσης φαντασιακών διαμέσου και πέρα των κυρίαρχων αφηγήσεων.