Η παραλία αποτελεί ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο τοπίο, ζωντανό και ενεργό, το οποίο επηρεάζεται, προσαρμόζεται και τελικά σχηματίζεται με βάση περιβαλλοντικούς παράγοντες, φυσικές μεταβολές αλλά και την εκάστοτε κοινωνία που αναπτύσσεται τριγύρω και διαμέσου της. Από ένα τοπίο, στο οποίο κυριαρχούν ανάμεσα σε άλλα τρία βασικά στοιχεία, του άνεμου, της θάλασσας, και της άμμου, η παραλία μετατρέπεται σε ένα τόπο οργανωμένης αλλά και άτυπης κοινωνικοποίησης και μεγάλων αντιφάσεων. Η παρούσα ερευνητική εργασία επιχειρεί μέσω πολλαπλών οπτικών να προσεγγίσει την έννοια της «αρχιτεκτονικής» της παραλίας, έχοντας ως πεδίο μελέτης το νησί της Μυκόνου. Υιοθετεί τρείς διακριτές και συμπληρωματικές οπτικές. Πρώτον, μέσα από την οπτική της οικολογίας φωτίζει τα στοιχεία που διαμορφώνουν δυναμικά την παραλία πέρα από τον άνθρωπο, και δεύτερον, αναδεικνύει τις διαφορετικές ανθρώπινες παρεμβάσεις, εφήμερες ή μόνιμες, που οδηγούν στην εμπορευματοποίηση της παραλίας ως φυσικό πόρο. Σε ένα τρίτο στάδιο, εξετάζει τις πολλαπλές ενσώματες κατοικήσεις της παραλίας που ως διαφιλονικούμενος τόπος διεκδικείται ιστορικά από τις λογικές του καταναλωτισμού/καπιταλισμού αλλά και από πρακτικές απελευθέρωσης από κοινωνικές δομές και ήθη.

Η έρευνα πραγματοποιείται κατά κύριο λόγο μέσω σχετικής βιβλιογραφίας, ακαδημαϊκών εργασιών και μελετών, πρωτογενές αρχειακό υλικό καθώς και προσωπική παρατήρηση και εμπειρία. Φωτογραφίες και χάρτες παίζουν ακόμη σημαντικό ρόλο, μιας και η έρευνα εστιάζει σε παραδείγματα παραλιών της Μυκόνου. Κύριος στόχος αυτής της μελέτης, είναι η διερεύνηση της παραλίας ως ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο τοπίο, καθώς και της αρχιτεκτονικής ως όχημα εμπορευματοποίησης τόσο του ανθρωπίνου σώματος όσο και των στοιχείων πέρα από τον άνθρωπο.