Αφορμή της έρευνας είναι μια φωτογραφία του 1965 τραβηγμένη στην γειτονιά που μεγάλωσα, στην γειτονιά του Ζωγράφου. Η έρευνα ξεκινά από την Αθήνα του 19ου αιώνα. Μέσα από αποκόμματα εφημερίδων του Αθηναϊκού τύπου μεταφέρονται εικόνες της κατάστασης των δρόμων και του δημοσίου χώρου της πρωτεύουσας. Στην συνέχεια, ξετυλίγεται το νήμα της μνήμης στην γειτονιά. Σε μια προσπάθεια ανάγνωσης της στρωματογραφίας της γειτονιάς, αναδύονται μερικές άγνωστες πτυχές της που σχηματίζουν ένα ενδιαφέρον υπόβαθρο. Στο σημείο αυτό, τα πεζοδρόμια χρησιμοποιούνται ως μέσο διασύνδεσης των στρωμάτων αυτών, καθώς η έρευνα επικεντρώνεται τελικά στην σημερινή τους διαμόρφωση. Γίνεται δηλαδή μια καταγραφή της τρέχουσας συνθήκης του πεζοδρομιακού χώρου  που αφενός μαρτυρά τις συνθήκες της πόλης του σήμερα και αφετέρου μας επιτρέπει να δούμε μια Αθηναϊκή γειτονιά μέσα από μια διαφορετική οπτική, παρέχοντας έτσι μια μοναδική, αστική εμπειρία περιπλάνησης. Μέσω μιας βόλτας που πραγματοποιείται αποκλειστικά περπατώντας, εξετάζεται το πεζοδρομιακό τοπίο από μια πιο ανθρωποκεντρική, κοινωνική ματιά που δεν παραβλέπει όμως τόσο το κατασκευαστικό στοιχείο όσο και το πλήθος του αστικού εξοπλισμού που φιλοξενούν οι πολύχρωμες πεζοδρομιακές πλάκες.