Τα βιντεοπαιχνίδια είναι από τις πιο στενά συνδεδεμένες αφηγηματικές μορφές τέχνης με την αρχιτεκτονική, καθώς πραγματεύονται και παρουσιάζουν την «κατοίκηση» του περιβάλλοντος στο έργο από το υποκείμενο, την δράση του στον χώρο και την ερμηνεία αυτού από τον χρήστη/την χρήστρια.

Μέσα από αυτή τη συνθήκη αλληλεπίδρασης, τα φαντασιακά ψηφιακά περιβάλλοντα μπορούν να εκτιμηθούν ώς εργαλεία έκφρασης διαδραστικών, πολύπλευρων αφηγήσεων, με σημαντικό ρόλο στην χωρική γνωσιολογία, στην κριτική και στην αναθεώρηση των τρόπων που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται και σχεδιάζει τον χώρο, και στην εξερεύνηση νέων χωρικών εμπειριών.

Η παρούσα εργασία ερευνά τις έννοιες της εμβύθισης και της περιβαλλοντικής αφήγησης στα βιντεοπαιχνίδια, ώς μορφές «κατοίκησης» του παίκτη-θεατή στον ψηφιακό χώρο,  και τους τρόπους που τα βιντεοπαιχνίδια χειρίζονται τον περιβαλλοντικό σχεδιασμό, μέσα από την δική τους διαδραστική συνθήκη, για την δημιουργία δυναμικών αφηγήσεων με τις οποίες το υποκείμενο μπορέι να αλληλεπιδράσει, να τις διαμορφώσει ενεργά, και να διαμορφωθεί από αυτές.