Το σώμα που πονά: ιστορίες σωμάτων προς αποφυγή της λήθης Νικολοπούλου Μαρία Επιβλέπουσες Καθηγήτριες: Γιαννίση Φοίβη, Λυκουριώτη Ίριδα Το σώμα μας, το σώμα που εκφράζει τις ανάγκες και τα θέλω μας, που αποτελεί την πιο άμεση εικόνα του εγώ μας, που συναναστρέφεται και συνυπάρχει στα πλαίσια μιας κοινωνίας, είναι ταυτόχρονα και το σώμα στο οποίο ασκούνται εξουσίες, εφαρμόζονται νόμοι και διατάγματα, ένα σώμα που παραβιάζεται, ένα σώμα που πονά. Μέσα από αυτή την εργασία, γίνεται μία πρώτη αναζήτηση των συνθηκών που προκαλούν στα σώματά μας, στα σώματα μιας πολιτείας πόνο, αλλά και ένα προσωπικό ταξίδι - με σωματικές αναμνήσεις, ιστορίες του στενού οικογενειακού και φιλικού κύκλου, αλλά και εμπειρίες που έχουν τύχει μεγαλύτερης αναγνώρισης – για κατανόηση των βιωμάτων ενός ατόμου.

Με εκκίνηση έναν μύθο, ένα ποίημα και μία ασθένεια, αλλά με την πραγματική αφετηρία να βρίσκεται κρυμμένη στο υποσυνείδητο, η έρευνα αυτή παρουσιάζει τα παραδείγματα τεσσάρων σωμάτων που πονούν με τέσσερις ξεχωριστούς πόνους. Ταυτόχρονα, γίνεται μία απόπειρα να υπογραμμιστούν δύο συνθήκες που ακολουθούν τον σωματικό πόνο: την έντονη κοινωνική του πλευρά όπως και την τεράστια αδυναμία του να έχει φωνή, θεμέλιο κομμάτι της ύπαρξής του.

Η μελέτη για τους πόνους αυτούς, αλλά και άλλους που δεν χώρεσαν, έχει ως στόχο όχι μόνο την έκθεση των πιθανών λόγων που τους προκάλεσαν, αλλά και την επισήμανση της – πολύ επείγουσας - ανάγκης τα σώματα αυτά που πόνεσαν, είτε κατάφεραν να βρουν τις λέξεις να εκφράσουν την ταλαιπωρία τους είτε όχι, να μην ξεχαστούν, να μην πέσουν σε λήθη. Τέλος, αισιόδοξη βλέψη της γράφουσας, είναι η καταγραφή από τον αναγνώστη, τυχόν προσωπικών του εμπειριών σωματικού πόνου για την δημιουργία μιας κοινής κοινωνικής ανάμνησης.