Το πολιτικό αίτημα για τον σχεδιασμό και την πραγματοποίηση συγκροτημάτων συλλογικής κατοίκησης (εργατικών κατοικιών), είναι αποτέλεσμα των μεγάλων οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών από το μέσο του 20ου αιώνα έως σήμερα. Στις χώρες τις κεντρικής Ευρώπης αποφασίζονται και πραγματοποιούνται μεγάλα κρατικά οικιστικά προγράμματα, που άλλαξαν την εικόνα των πόλεων αλλά και την ποιότητα της ζωής μεγάλου αριθμού εργαζομένων. Η νέα τάση εμφανίζεται και στην χώρα μας, μεταπολεμικά. Με την ίδρυση του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ), το 1954. Ποια, όμως, είναι η διαδικασία και τα στάδια (θεσμικά-τεχνικά) που ακολουθούνται από τη εδραίωση-επιλογή της αρχικής απόφασης μέχρι την τελική μελέτη, την θεσμική διεκπεραίωση, την κατασκευή και, τελικά, την κατοίκηση; Σύμφωνα με ποιες αρχιτεκτονικές αρχές σχεδιάζονται τα σύνολα αυτά; Πως επιλύονται μορφοπλαστικά και λειτουργικά-συνθετικά οι δημόσιοι και οι ιδιωτικοί τους χώροι; Πρόθεση της έρευνας και της συγγραφής του δοκιμίου είναι η διερεύνηση της γραμμής εμπλοκής των δημοσίων μηχανισμών και των φορέων που συντελούν στη δημιουργία και την υλοποίηση τους. Τόσο η νομοθεσία, όσο και οι κρατικοί φορείς και οι τοπικές διοικήσεις παίζουν καταλυτικό ρόλο μέχρι την παράδοση τους στους/στις κατοίκους. Παράδειγμα αναφοράς της μελέτης είναι οι νέες εργατικές κατοικίες Γρεβενών.