Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει και επιχειρεί την ήπια αρχιτεκτονική ανάπτυξη στη θέση Αλαγάϊνα του όρους Βελούχι στην Ελλάδα, έκταση της οποίας έχει παραχωρηθεί για τις δραστηριότητες και την ανάπτυξη του Χιονοδρομικού Κέντρο Βελουχίου, με στόχο την δυνατότητα επίσκεψης του βουνού και δράσης σε αυτό όλο το χρόνο, διατηρώντας παράλληλα την οικολογική και πολιτιστική ακεραιότητα του. Το Βελούχι, απόληξη της οροσειράς της Πίνδου,  είναι μια περιοχή εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς, γνωστή για τα αλπικά της τοπία, την πλούσια βιοποικιλότητα και τις παραδοσιακές κτηνοτροφικές πρακτικές. Ωστόσο, οι δυνατότητές του ως προορισμού όλο το χρόνο παραμένουν μη αξιοποιημένες, λόγω της περιορισμένης υποδομής και των εποχικών προκλήσεων προσβασιμότητας. Αυτή η εργασία προτείνει μια βιώσιμη αρχιτεκτονική προσέγγιση που εναρμονίζει την ανθρώπινη δραστηριότητα με το αλπικό περιβάλλον, εξασφαλίζοντας ελάχιστη οικολογική διατάραξη και ενισχύοντας την εμπειρία των επισκεπτών.

 Η έρευνα ξεκινά με μια ενδελεχή ανάλυση του μοναδικού γεωγραφικού, κλιματικού και πολιτιστικού πλαισίου του βουνού και των υπαρχουσών υποδομών. Επισημαίνονται βασικές προκλήσεις, όπως οι ακραίες καιρικές συνθήκες, η οικολογική ευαισθησία και η ανάγκη ισορροπίας ανάμεσα στην τουριστική ανάπτυξη και τη διατήρηση των τοπικών παραδόσεων. Βασιζόμενη στις αρχές της βιώσιμης σχεδίασης και της αλπικής αρχιτεκτονικής, η εργασία προτείνει μια σειρά από παρεμβάσεις χαμηλής επίδρασης που εντάσσονται αρμονικά στο τοπίο και σε θέσεις που ήδη υπάρχουν κτιριακές παρεμβάσεις. Αυτές οι κατασκευές σχεδιάζονται για να υποστηρίζουν μια ποικιλία δραστηριοτήτων, από χειμερινά σπορ έως καλοκαιρινές πεζοπορίες, προσφέροντας παράλληλα βασικές υποδομές στους επισκέπτες.

 Κεντρική ιδέα της εργασίας είναι η «ήπια ανάπτυξη», που δίνει προτεραιότητα στην οικολογική ευθύνη, τη συμμετοχή της κοινότητας και την ανθεκτικότητα στις εποχές και στον χρόνο. Η εργασία προτείνει ένα μέλλον όπου το Βελούχι γίνεται ένα μοντέλο βιώσιμου τουρισμού, που ενισχύει την οικονομική ανάπτυξη διατηρώντας παράλληλα τη φυσική και πολιτιστική κληρονομιά του. Τελικώς, αυτή η μελέτη επιδιώκει να δείξει πώς η προσεκτική αρχιτεκτονική μπορεί να επιτρέψει στους ανθρώπους να συνυπάρχουν με τα αλπικά τοπία με τρόπο υπεύθυνο και ουσιαστικό.