Σε μια καταγραφή αυξανόμενων κρουσμάτων φυσικών καταστροφών και ανθρωπιστικής κρίσης, εμφανίζεται η ανάγκη σύστασης μια ομάδας εθελοντών αλληλέγγυων που θα εμφανίζονται σε δεύτερο χρόνο, ανακουφίζοντας τους άμεσους διασώστες και συντηρώντας τους πληγέντες, με σιτιστική, φαρμακευτική και ψυχολογική καλύψη, η τελευταία μέσω της προσθήκης του θεάτρου του δρόμου. Η έρευνα ξεκινάει από την περιοχή της Θεσσαλίας, που μαστίζεται από πλημμυρικά φαινόμενα, δείχνοντας την επιταχυνόμενη κλιματική καταστροφή. Βρίσκει αντιστοιχίες στην πορεία των σωμάτων εθελοντών με τους περιπλανώμενους θεατρικούς θιάσους, για να συνδυάσει τελικά τις πρακτικές διαμονής τους, τόσο ώστε να εμπλουτίσει και ανανεώσει τους μηχανισμούς μετακίνησής τους και προσφοράς βοήθειας, να προσθέσει στις υπηρεσίες τους την ψυχική τόνωση, μέσα από την συλλογικό σχεδιασμό και επανάχρηση, την θεατρική γλώσσα, που υπήρξε το μόνο πολιτιστικό στοιχείο που επιβίωνε στις πιο δύσκολες καταστάσεις, και τέλος να δημιουργήσει ένα δίκτυο επικοινωνίας και ενότητας μεταξύ των εθελοντών, και των πληγέντων κάθε μιας περιοχής, Στην παρούσα εργασία, αναλύεται η περιοχή του Πηλίου και ειδικότερα το χωριό των Κάτω Λεχωνίων, που πλημμύρισε εις διπλούν τον Σεπτέμβριο του 2022, για τις ανάγκες της ομάδας των εθελοντών, η πρόταση περιλαμβάνει τα επανασχεδιασμένα βαν μεταφοράς των εθελοντών, μαζί με τον εξοπλισμό τους, μια τροχοφόρα κατασκευή διανομής αγαθών και συλλογής απορριμμάτων, και μια σειρά αντικειμένων, αποτέλεσμα του συνεργατισμού σχεδιασμού και μεταποίησης των εθελοντών με τους κατοίκους, που έχουν ως στόχο την χρήση τους μέσα στα θεατρικά έργα που θα παρουσιαστούν. Οι αλληλέγγυοι συναντούν τα βαλκανικά μπουλούκια και το διεθνές θέατρο του Ήλιου, χρησιμοποιώντας μηχανισμούς και συστήματα οργάνωσης των θιάσων, για να δημιουργήσουν αυτήν την ξεχωριστή ομάδα.