Η Biennale Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης φιλοξενείται σε διάφορους διάσπαρτους χώρους – κυρίως μνημειακού ή εκθεσιακού χαρακτήρα – του ιστορικού κέντρου της πόλης. Η κεντρική ιδέα της συγκεκριμένης πρότασης στηρίζεται σε δύο βασικούς άξονες, οι οποίοι βρίσκονται σε κατάσταση διαρκούς αλληλεπίδρασης, την χωρική μετάθεση και την ταυτότητα της κτιριακής εγκατάστασης. Η μεν χωρική μετάθεση συνδυάζει την διάθεση απομάκρυνσης από το κέντρο της πόλης με την ταυτόχρονη εκδήλωση μίας εσωστρέφειας αναδυόμενης αφενός από την συγκέντρωση πολλαπλών δραστηριοτήτων σε έναν και μόνο τόπο και αφετέρου από τον κύριο τρόπο επικοινωνίας του όλου εγχειρήματος μέσω της πλωτής οδού. Όσον αφορά το ζήτημα της ταυτότητας, αυτή στοιχειοθετείται από την μεταφορά του ταυτόχρονου προγράμματος της Biennale στον νέο τόπο υπό τη μορφή της ενοικίασης ορισμένων χώρων της κτιριακής εγκατάστασης από τις εκάστοτε συμμετέχουσες gallery. Οι υπόλοιποι χώροι θα αξιοποιούνται από τους διοργανωτές της Biennale φιλοξενώντας μόνιμες ή εναλλασσόμενες εκθέσεις προκειμένου η κτιριακή εγκατάσταση να είναι επισκέψιμη όλο το χρονικό διάστημα μέχρι την έναρξη της επόμενης διοργάνωσης.
 Η επέμβαση αναπτύσσεται κατά μήκος τεσσάρων αξόνων οι οποίοι προκύπτουν αφενός από μία προσπάθεια ανάγνωσης των γραμμών του τοπίου και αφετέρου από τις τέσσερις κατευθύνσεις που αντιστοιχούν, κατά προσέγγιση, στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Το σημείο τομής θεωρείται κομβικής σημασίας καθώς κατανέμει την επιμερισμένη κίνηση στους άξονες. Επιπλέον, οι σχεδιασμένες πορείες κατά μήκος των αξόνων μας μεταφέρουν από λειτουργία σε λειτουργία με αποτέλεσμα επιστρέφοντας κάθε φορά στο σημείο αναφοράς να έχουμε περιηγηθεί στο σύνολο των λειτουργιών του εκάστοτε άξονα.
 Η επιλογή των υλικών δεν στηρίζεται στην τυχαιότητα αλλά στον σεβασμό του φυσικού τοπίου. Η κατασκευή δεν αποκαλύπτει τον μεταλλικό φέροντα οργανισμό της καθώς με τις συνεχείς ξύλινες επενδύσεις δίνει την εντύπωση ενός ξύλινου συνονθυλεύματος όγκων. Σημειακά και μόνο, έχουμε ορισμένες γυάλινες επιφάνειες και κάποια τοιχία οπλισμένου σκυροδέματος τα οποία ξεπροβάλουν με την μορφή πύργων και αποδίδονται στους ανελκυστήρες.