Μπορεί να την έχουμε συνηθίσει και να μην μας εντυπωσιάζει αλλά η ρωγμή είναι παντού. Μια βόλτα μέσα στην πόλη θα μας πείσει: ρωγμές σε πεζοδρόμια, σε τοίχους, στην άσφαλτο…

Τι είναι ρωγμή; μια διακοπή ενός χωροχρονικού συνεχούς με προοπτική συνεχούς εξέλιξης. Το χωροχρονικό συνεχές μπορεί να εκφράζει έναν τοίχο ή έναν δρόμο όπως αυτός εξελίσσεται κατά τον ρέοντα χρόνο. Και σε κάποιο χρονικό σημείο η συνέχεια διακόπτεται με την δημιουργία μιας ρωγμής.

Η ρωγμή μπορεί να σημαίνει διάφορα πράγματα: την φθορά της ύλης κατά την πορεία του χρόνου, την εντροπία ενός κλειστού συστήματος, την είσοδο σε έναν άλλο κόσμο σκοτεινό και άγνωστο. Μπορεί ακόμα να ερμηνεύεται ως μη-χώρος, ως μηχανή που παράγει εκτονώσεις συσσωρευμένων δυνάμεων, ή και σαν πύλη του ανθρώπινου υποσυνειδήτου.

Σχηματικά μας θυμίζει κεραυνό, ελισσόμενο φίδι, ρέον ποτάμι με παραπόταμους… Γενικότερα όμως η ρωγμή ταυτίζεται με αρνητικά χαρακτηριστικά ή το πολύ-πολύ μεγαλειώδη (με την έννοια ότι προκαλεί θαυμασμό και δέος).

Πως θα μπορούσε μια τέτοια οντότητα/ιδέα που περιβάλλεται από μια αρνητική αύρα να αποτελέσει αρχιτεκτονικό στοιχείο; Και εδώ βρίσκεται η πρόκληση: η Αρχιτεκτονική, αυτή η εξόχως δημιουργική, θετική, ψυχολογική και εν τέλει ανθρωπιστική τέχνη καλείται να αντιστρέψει τα δεδομένα και να μεταμορφώσει την αρνητικότητα σε δημιουργική θετικότητα.

Και αυτό πραγματικά η Αρχιτεκτονική το πετυχαίνει: εκεί που μια φυσική ρωγμή διαχωρίζει δύο πλευρές μιας επιφάνειας, η αρχιτεκτονική ρωγμή/κτίριο έρχεται να συνδέσει διαφορετικά κομμάτια ενός αστικού (ως επι τω πλείστον) χώρου. Εκεί που το εσωτερικό μιας ρωγμής είναι σκοτεινό, η αρχιτεκτονική ρωγμή σε μία πρόσοψη εμφανίζει το εσωτερικό ενός κτιρίου και αφήνει το φως του εξωτερικού περιβάλλοντος να μπει στο εσωτερικό του. Εκεί που μια γεωλογική ρωγμή κάνει το έδαφος αδιάβατο και επικίνδυνο έρχεται ο αρχιτεκτονικός πεζόδρομος να δημιουργήσει πορείες και να διασυνδέσει τοπόσημα.

Δια του λόγου το αληθές, παρατίθενται στο τέλος σχετικά παραδείγματα/κατασκευές.