Δεν θυμάμαι. Ξέχασα και ξεχάστηκα. Δηλαδή το ξέρω ότι το ξέρω, αλλά δεν μου έρχεται με τίποτα. Δεν είμαι σίγουρη αν έχει συμβεί, μπορεί και να το είδα χθες στον ύπνο μου. Όχι, όχι αυτό δεν θα το πετάξω. Με τίποτα! Το χρειάζομαι για να θυμάμαι. Ήταν από εκείνη την ημέρα που…

Η παρούσα έρευνα εκκινεί από όλες τις παραπάνω φράσεις που χρησιμοποιώ συχνά-πυκνά και από την προσωπική μου εμπλοκή με τις θεματικές που πραγματεύονται. Το περιεχόμενο της χωρίζεται σε δύο βασικά μέρη, τα οποία με τη σειρά τους προέρχονται από δύο βασικές θεωρητικές κατευθύνσεις: την μνήμη και τα αντικείμενα. Επιχειρείται να αποκωδικοποιηθεί ο μηχανισμός της μνήμης, ο τρόπος κατά τον οποίο λειτουργεί και ο ρόλος των αντικειμένων σε αυτήν. Οποιαδήποτε δράση και επιλογή μας καθορίζει και στηρίζεται στις αναμνήσεις μας. Οποιοδήποτε αντικείμενο και πράγμα χρησιμοποιούμε μπορεί να ερμηνεύσει το ποιοι είμαστε. Άραγε, με ποιον τρόπο απαντάμε σε ερωτήματα όπως τι είμαι χωρίς την μνήμη μου ή πως προσδιορίζομαι χωρίς τα αντικείμενα μου? Οι δύο αυτές θεματικές εκτυλίσσονται με παράλληλες ταχύτητες για να συναντηθούν και να διασταυρωθούν στο τέλος.

Η πρώτη ενότητα αφιερώνεται στην μνήμη. Ξεκινώντας από την επιστημολογία της και τον επιστημονικό της ορισμό, περνάμε σε μια πιο φιλοσοφική ανάλυση. Γίνεται αναφορά στον τρόπο που συνδέεται με την αντίληψη, το σώμα, τις αναμνήσεις και τις αισθήσεις. Κατηγοριοποιείται σε ατομική, συλλογική, ιστορική μνήμη και αναλύεται το χρονικό και το χωρικό πλαίσιο όπου εντοπίζεται. Προσεγγίζεται η λανθάνουσα μνήμη, η φαντασία και δίνεται ένα παράδειγμα της συνειρμικής διαδικασίας, προκειμένου να καταλήξουμε στην έννοια της λήθης και της α-μνησίας.

Η δεύτερη ενότητα αφιερώνεται στα αντικείμενα. Ξεκινώντας από τον υλικό πολιτισμό περνάμε στην διάκριση των συμβολικών και των μνημονικών αντικειμένων. Ιδιαίτερα εστιάζουμε στα υποβλητικά αντικείμενα και στο μεθοριακό στάδιο που μας τοποθετούν. Αναλύεται η σχέση μεταξύ κατοχής και ιδιοκτησίας των αντικειμένων και ο τρόπος κατά τον οποίο ταξινομούνται. Στην συνέχεια, αναδεικνύονται οι έννοιες της συλλογής και του αρχείου. Τέλος, παρουσιάζεται το μοντέλο της πρακτικής της συλλογής, το Wunderkammer και το μοντέλο της πρακτικής του αρχείο, ο Αtlas.