Η παρούσα ερευνητική εργασία πραγματεύεται την πορεία των υλικών στις κατασκευές μέσα από τέσσερεις κύριες σχεδιαστικές λογικές: την γραμμική, την ανακυκλωτική, την κυκλική και την βιοβασισμένη. Πιο συγκεκριμένα, αρχικά γίνεται αναφορά σε δύο προβλήματα που μαστίζουν την εποχή μας, την περιβαλλοντική κρίση και την αυξημένη παραγωγή αποβλήτων, τα οποία έχουν οξυνθεί εξαιτίας του γραμμικού μοντέλου ανάπτυξης. Ακόμα, διερευνάται η σχέση του κατασκευαστικού κλάδου με τα προβλήματα αυτά, καθώς και η ευθύνη του αρχιτέκτονα. Έπειτα, αναλύεται η εφαρμογή του γραμμικού, του βιώσιμου και του κυκλικού μοντέλου στον σχεδιασμό, αλλά κι οι διαφοροποιήσεις που παρουσιάζουν στην ανάλυση κύκλου ζωής της κατασκευής. Έτσι, γίνεται αντιληπτή η πορεία που έχουν τα υλικά ανάλογα το μοντέλο το οποίο ακολουθούν. Στη συνέχεια, παρουσιάζεται μια συγκριτική μελέτη παραδειγμάτων, η οποία βασίστηκε σε επτά κατηγορίες – διαγράμματα, εμπνευσμένα από τα αντίστοιχα διαγράμματα του Peter van Asshe, τα οποία εντάσσονται στις εν λόγω τέσσερεις κύριες σχεδιαστικές λογικές. Επιπλέον, η ανάλυση των παραδειγμάτων επικεντρώνεται τόσο στις στρατηγικές σχεδιασμού που εφαρμόζονται, όσο και σε χαρακτηριστικά της κατασκευής και των υλικών. Όσον αφορά την κατασκευή για παράδειγμα, καταγράφονται χαρακτηριστικά όπως η κλίμακα, τα μέσα παραγωγής, η προσαρμοστικότητα κι ο βαθμός δυσκολίας συναρμολόγησής της, ενώ για τα υλικά, η προέλευση, η φθορά, η τυποποίηση κι οι μέθοδοι συναρμολόγησης. Με αυτόν τον τρόπο μελετάται σε μεγαλύτερο βάθος η συγκεκριμένη προσέγγιση, συμβάλλοντας στην εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με την πορεία που διανύουν τα υλικά, τα μέσα που χρησιμοποιούνται, τις διαφορετικές προσεγγίσεις κατά τον σχεδιασμό, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της κάθε λογικής, καθώς και το αντίκτυπο που έχει η κάθε μία στο περιβάλλον. Κλείνοντας, τονίζεται η σημασία της διεπιστημονικότητας και της συστηματικής κι επικαιροποιήσιμης εκπαίδευσης, όπως και της ευαισθητοποίησης της κοινωνίας, προκειμένου να επιτευχθεί μια ουσιαστική αλλαγή.