H έρευνα εξετάζει τις χωρο-κοινωνικές δυναμικές του τουρισμού στο πλαίσιο παράλληλων διαδικασιών απο-αγροτικοποίησης και υπερ-τουριστικοποίησης όπου τοπικές οικονομίες, κοινωνικές σχέσεις και οι αρχιτεκτονικές και χωρικές τους εκφράσεις καθορίζονται ή/και σχετίζονται αποκλειστικά με τουρισμό. Περιοχή ανάλυσης είναι η Σιθωνία Χαλκιδικής και πιο συγκεκριμένα η Βουρβουρού η οποία μέσα σε μερικές δεκαετίες παρατηρούνται έντονες αλλαγές στο τοπίο, στις σχέσεις του ντόπιου πληθυσμού με την γη καθώς και στην αρχιτεκτονική τυπολογία. Η εργασία ανιχνεύει τις αλλαγές αυτές από τη δεκαετία του 70’ και του 80’ όταν κυρίως Γερμανοί, Αυστριακοί και Ιταλοί υπήρξαν οι πρώτοι επισκέπτες της περιοχής μέχρι σήμερα όπου η περιοχή πλέον ζει και αναπνέει με άξονα τον τουρισμό με μία ανεπτυγμένη τουριστική βιομηχανία, ικανή να φιλοξενήσει και εξυπηρετήσει χιλιάδες ανθρώπους κάθε καλοκαίρι προερχόμενους κυρίως από γειτονικές Βαλκανικές χώρες.Βασικά εργαλεία ανάλυσης είναι η δημιουργία και μελέτη χαρτών, η ιστορική καταγραφή της μεταστροφής από την γεωργία στον τουρισμό μέσα από προσωπικές μαρτυρίες, οικογενειακά αρχεία, και επιτόπια παρατήρηση καθώς, και η κριτική ανάλυση των τρόπων που η αρχιτεκτονική έχει συμβάλει στη γενικότερη μετάλλαξη αγροτικών οικισμών σε τουριστικούς προορισμούς: από τα δωμάτια προς ενοικίαση μέχρι τις μεγάλες ‘all-inclusive’ ξενοδοχειακές μονάδες. Κύριο ερώτημα της ερευνητικής εργασίας είναι πως ένας τόπος επηρεάζεται δομικά όταν μία μονοδιάστατη μορφή οικονομίας κυριαρχεί σε αυτόν όχι μέσα από εξωτερική επιβολή αλλά μέσα από μια οργανική ανάπτυξη και εσωτερικές δυναμικές των κοινωνιών της.