Στο σύγχρονο τοπίο, η τομή φυσικών και ψηφιακών χώρων έχει γίνει ένα καθοριστικό χαρακτηριστικό της ύπαρξής μας, επηρεάζοντας βαθιά τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε, αλληλεπιδρούμε και περιηγούμαστε στον χώρο γύρω μας. Αυτό το ερευνητικό θέμα ασχολείται με την σχέση μεταξύ φυσικού και ψηφιακού χώρου, διερευνώντας τη δυναμική αλληλεπίδραση και πως αυτή διαμορφώνει τον τρόπο που βιώνουμε και υπάρχουμε μέσα στο φυσικό περιβάλλον. Εξετάζουμε πώς ο φυσικός χώρος υφίσταται μια μεταμόρφωση μέσω της ψηφιακής ενσωμάτωσης, θολώνοντας τα κάποτε διακριτά όρια μεταξύ του απτού και του ψηφιακού.

Επιπλέον, διερευνούμε τον ρόλο των μέσων διεπαφής και πως αυτά διαμορφώνουν την εμπειρία του χρήστη. Κάνοντας μια αναδρομή στην εξέλιξη τους εντοπίζουμε ότι από τις διάτρητες κάρτες μέχρι τις γραφικές διεπαφές χρήστη (GUI) και τα συστήματα εικονικής και επαυξημένης πραγματικότητας  υπάρχει μια κατεύθυνση για πιο οργανικές μορφές αλληλεπίδρασης με την ψηφιακή πληροφορία , δημιουργώντας έτσι τις συνθήκες  να γίνει η εμπειρία του χρήστη πιο φυσική και απρόσκοπτη.

Υπό το πρίσμα των επεισοδίων Nosedive, USSCallisterκαι Playtest, από τη ανθολογική σειρά BlackMirrorτων Τσάρλι Μπρούκερ (CharlieBrooker) και Άναμπελ Τζόουνς (AnnabelJones), διερευνούμε τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους αυτές οι αφηγήσεις απεικονίζουν την σχέση και την αλληλεπίδραση μεταξύ φυσικών και ψηφιακών χώρων, και πως αυτοί οι χώροι συγκλίνουν και συνενώνονται, επηρεάζουν και επηρεάζονται. Μέσα από αυτές τις αναλύσεις, προσπαθούμε να εντοπίσουμε  πώς  η ψηφιακή πληροφορία διαμορφώνει την αντίληψή μας για τον χώρο και επαναπροσδιορίζει τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις. Πως  ο φυσικός χώρος δυνητικά μπορεί να μετασχηματιστεί μέσω της έγχυσης ψηφιακών στοιχείων και πως η εμφάνιση ολοένα μικρότερων διεπαφών όχι μόνο επαναπροσδιορίζει την κατανόησή μας για το χώρο, την αρχιτεκτονική και τη γεωγραφία, αλλά ανοίγει επίσης το δρόμο για νέους τρόπους ανθρώπινης εμπλοκής.