Κάθε οδικός άξονας εισάγει το δικό του τοπίο. Είναι ένα τοπίο διεργασιών και εκτοπισμένων σημείων, που εντοπίζονται κατά μήκος και παρά τις οδούς. Είναι μία συνομιλία μεταξύ διάχυτων προορισμών, τόπων και ορίων. Είναι, επίσης, ένα πεδίο συναντήσεων σωμάτων αλλά και χώρος προσωπικών αφηγήσεων. Ο δρόμος μεταβολίζει τις ίδιες τις επενέργειές του και μεταβάλλει τα αποτελέσματα των τελευταίων. Μεταβολισμός και μεταβολή, είναι δύο έννοιες που συμμετέχουν στο σχηματισμό του τοπίου-δρόμου.

 Στην παρούσα διπλωματική, η Ιερά Οδός παρουσιάζεται ως το αφετηριακό σημείο μίας σχέσης περπατήματος με ένα τοπίο ενιαίο και αποσπασματικό, ολοκληρώσιμο και ανολοκλήρωτο, ανευρεθέν και κρυμμένο. Το περπάτημα και η περιπλάνηση στην Ιερά Οδό, εμφανίζονται ως μία σχέση του σώματος που χαρτογραφεί με την πέτρα, τα μνημεία, το τσιμέντο, το έδαφος, το νερό, το βλέμμα, τη μυρωδιά, τις αφηγήσεις - στοιχεία που σημαίνουν ένα πεδίο συν-αισθήματος. Το περπάτημα διασχίζει ρωγμές, μετατοπίσεις, περάσματα και κατώφλια παραδίδοντας το συναίσθημα στη μνήμη.

 Η Ιερά Οδός εξετάζεται μέσα από συγχρονίες (παρελθόν, παρόν και μέλλον) και μέσα από τη μελέτη ιστορικών, οικονομικών και κοινωνικοπολιτικών μετασχηματισμών. Χρησιμοποιώντας το περπάτημα, την καταγραφή και την αφήγηση διερευνάται η σύνδεση του δρόμου με την απώλεια, σε εκείνα τα σημεία που η παρουσία των ιχνών της απουσίας τη φανερώνει. Η παραγόμενη σχεδιαστική πρόταση προσπαθεί να συγκροτήσει και να από- θηκεύσει ένα αρχείο της Ιεράς Οδού, έναν χώρο σωρευτικό, μεταβαλλόμενο και συνεχώς καταφατικό.