Η διπλωματική εργασία αποτελεί μία πρόταση αγροτικού οικισμού με επίκεντρο την κοινωνική κατοικία. Το πρόγραμμα καταλαμβάνει αγροτική έκταση της παραλίμνιας περιοχής στην πόλη των Ιωαννίνων, η μελλοντική χρήση της οποίας παραμένει άγνωστη, λόγω νομικών καθυστερήσεων αναφορικά με τη δυνατότητα αξιοποίησής της.

 Ο οικισμός επιδιώκει να προτείνει ένα μοντέλο κατοικίας χαμηλού κόστους, με περιθώριο επέκτασής της μέσω της συμμετοχής των κατοίκων στην κατασκευαστική διαδικασία. Συγχρόνως, επιδιώκει να αποτελέσει μία επέκταση της υπάρχουσας πόλης σε πλήρη συνάρτηση με το αγροτικό τοπίο που προυπάρχει και το οποίο αξιοποιείται κατάλληλα για να θρέψει, να κινητοποιήσει, αλλά και να συνενώσει.

 Η κατοίκηση οργανώνεται σε γειτονιές, όπου συναντάμε τις αρχικά ισόγειες κατοικίες, ενώ και για τις δύο προτείνονται δύο διαφορετικές τυπολογίες. Οι τυπολογίες των κατοικιών, τα υλικά κατασκευής, η δυνατότητα τροποποίησης ή επέκτασης, η ατομική / κοινή ιδιοκτησία καλλιεργήσιμης γης, είναι όλα κομμάτια ενός μηχανισμού που δουλέυει για την προσωπική κινητοποίηση και έκφραση, που στόχο έχει την έμπρακτη διεκδίκηση χώρου και ευκαιριών.

 Μέσω της πρότασης γίνεται αναφορά στην σημασία της συνεργασίας μεταξύ των κατοίκων του νέου οικισμού αλλά και εκείνων με τους ντόπιους που κατοικούν σε κοντινή απόσταση, κάνοντας σαφές πως τα οφέλη της συνεργατικότητας υπερτερούν οποιασδήποτε κοινωνικής διαφοράς, που θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στον ανώτερο σκοπό της πρότασης.

 Για τη διευθέτηση των συμμετοχικών πρακτικών που αφορούν τις κατοικίες, προτείνεται η ίδρυση ενός οικοδομικού συνεταιρισμού, ενώ επιπλέον δημόσιες χρήσεις που προστίθενται στο πρόγραμμα αφορούν υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης, άθλησης και εμπορίου.

 Στόχος της πρότασης είναι το χτισμένο να εμπεριέχεται στο φυσικό και αντιστρόφως.

 Τα όρια μεταξύ παλιού και νέου να εξαλειφθούν.