H ζωή σε ελάχιστους χώρους είναι σημαντικό ζήτημα διερεύνησης, θεωρίας και σχεδιασμού υποδειγμάτων στην αρχιτεκτονική παιδεία και πρακτική. Η κατοίκηση σε χωρικά ελάχιστα την εποχή της οικονομικής και πολιτικής κρίσης, φαίνεται να είναι η αναπόφευκτη λύση. Είναι όμως ελκυστική; Είναι αποδεκτή; Είναι λειτουργική ;
Σημαντικό τμήμα της εργασίας μας είναι η ιστορική διερεύνηση υποδειγμάτων εξαρτημένων κάθε φορά από το πολιτικό-οικονομικό υπόβαθρο κάθε εποχής και περιοχής. Θα διερευνηθούν οι συνθήκες που οδηγούν ή επιβάλλουν αυτόν τον τύπο κατοίκησης. Αν, εντέλει, πρόκειται για επιλογή ή αναγκαστική λύση.
Αν τα κτίρια αποτελούν φλοιό προστασίας του/της ανθρώπου κάτοικου στην εποχή της ενεργειακής και περιβαλλοντικής κρίσης χρειάζεται να διευκρινιστεί πως η γενική σχεδιαστική-πρακτική και πολιτική επιλογή εξάπλωσης του μοντέλου της μικροκατοικίας μπορεί να συμβάλλει στην ήπια άμεση οικειοποίηση του ελάχιστου χώρου, που, επιπροσθέτως χρειάζεται να είναι ενεργειακά αυτόνομος.
