Σαν πρώτη εντύπωση η έννοια του ορίου εμφανίζει τον περιοριστικό της χαρακτήρα. Σύμφωνα με το νεοελληνικό λεξικό το όριο είναι το το σημείο πέρα από το οποίο δεν μπορεί να εκτείνεται ή να υπάρξει (κάτι), το διαχωριστικό σημείο ανάμεσα σε δύο έννοιες, κάτι αξεπέραστο, το σύνορο. Η οριοθέτηση του χώρου είναι έμφυτο ένστικτο του ανθρώπου. Στην περίπτωση της «πρωτόγονης καλύβας», οι ανθρώπινες δραστηριότητες του «κατοικείν» εμφανίζονται  ως μια αυθόρμητη πράξη προστασίας απέναντι στη φύση. Ωστόσο, μπορεί κανείς να δει την πρωτόγονη καλύβα σαν, σαν την πρώτη αναπαράσταση βασικών αρχιτεκτονικών εννοιών όπως το κέντρο και το όριο. Αλλάζοντας όμως οπτική γωνία, αντί να θεωρήσουμε πως κάτι μόλις έχει σταματήσει, θα προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε τι είναι εκείνο το οποίο έχει ήδη αρχίσει να εκδιπλώνει την ουσία του, όπως έχει αναφέρει χαρακτηριστικά ο Heidegger, και να ανοιχτούμε σε ένα νέο κόσμο συλλογισμών. Η συσκευασία ορίζεται ως η τοποθέτηση ενός αντικειμένου μέσα σε κατάλληλο περικάλυμμα. Ένα αντικείμενο περιέχει ένα άλλο βάζοντάς του όρια. Το περιτύλιγμα και το περιεχόμενο έχουν μία σχέση αξία παρατήρησης. Το πρώτο αποτελεί το όριο ή κάποιες φορές και μέρος του συνόλου. Άλλες φορές φθηνό ή αδιάφορο. Άλλες φορές ακριβό ή πολύτιμο. Το ξετύλιγμα, ή αλλιώς η κατάρριψη του ορίου αυτού με τον οποιοδήποτε τρόπο και η αποκάλυψη του περιεχομένου είναι μία διαδικασία μοναδική. Τέλος, αναλύθηκε η θεωρία της αποδόμησης και με αφορμή αυτήν περιγράφηκαν και αναλύθηκαν αρχιτεκτονικά παραδείγματα που είτε έχουν σκίσει το «περιτύλιγμά» τους, είτε έχει παραμορφωθεί ή αναδιπλωθεί «το κουτί τους», πράξεις που παρατηρείται να γίνονται αυθόρμητα και κατ’ εξακολούθηση στα περιτυλίγματα που φτάνουν στα χέρια μας καθημερινά.