Η παρούσα ερευνητική εργασία εστιάζει το ενδιαφέρον της στο χορογραφικό έργο της Anne Teresa de Keersmaeker και ιδιαίτερα στον τρόπο με τον οποίο η ίδια διαχειρίζεται τον σκηνικό χώρο και στα χορογραφικά εργαλεία που χρησιμοποιεί για να κατασκευάσει μία χορογραφία. Αυτό γίνεται υπό το πρίσμα δύο έργων της χορογράφου.  Εξετάζονται οι βασικές αρχές της σχέσης χώρου-κίνησης που θέτει ο Rudolf von Laban μέσα από τη Labanotation, το σύστημα α ανάλυσης και καταγραφής της κίνησης.

Όπως έχει πει και η ίδια, η χορογραφία είναι η οργάνωση της κίνησης στον χώρο και τον χρόνο. Ο χώρος πλάθεται μαζί με την κίνηση καθ’ όλη τη διάρκεια κατασκευής μιας χορογραφίας. Επιπλέον, κύριο ενδιαφέρον αυτού του ερευνητικού αποτελεί το εύρημα ότι μία χορογραφία αποτελεί συνάρτηση δύο χωρικών σχέσεων, η μία σχέση είναι αυτή του χώρου που οργανώνεται με πορείες στο έδαφος και πάνω στον οποίο βασίζεται μία χορογραφία, και η δεύτερη είναι ο χώρος που παράγει η ίδια η χορογραφία ως μια τρισδιάσταση κίνηση στον χώρο και τον χρόνο.

Τέλος, ως απόρροια του ερευνητικού, παράγεται μία χορογραφία στον κεντρικό διάδρομο της σχολής του ΤΑΜ, εκεί όπου διασταυρώνονται οι πιο βασικές καθημερινές κινήσεις. Η χορογραφία προκύπτει από την δομή του χώρου του διαδρόμου, ενώ παράλληλα μπορεί να δημιουργήσει νέες χωρικές σχέσεις και δυνατότητες κίνησης. Ο χώρος είναι αυτός που δίνει την οδηγία σύμφωνα με την οποία τα σώματα κινούνται μέσα σε αυτόν. Η χορογραφία αυτή έρχεται αντιμέτωπη με 3 συστατικά στοιχεία : την ανάγνωση του χώρου σε κάτοψη, την χορογραφία που προκύπτει από τα χορογραφικά εργαλεία της Anne Teresa de Keersmaeker και το σεμινάριο με την Marta Coronado σε συνδυασμό με τις καθημερινές κινήσεις που συμβαίνουν στον διάδρομο και το ερώτημα του τί τελικά απομένει μετά το πέρας μίας χορογραφίας.