Στο αστικό περιβάλλον, οι πολίτες έρχονται αντιμέτωποι με μια στρεσογόνα και επιβαρυντική καθημερινότητα αλλά  και συναισθηματικές προκλήσεις που μπορούν να επηρεάσουν την ψυχική τους ευεξία. Η έννοια της θεραπείας δεν είναι πάντα συνώνυμη με την πλήρη αποκατάσταση της υγείας του ατόμου, αλλά αποτελεί μια διαδικασία σταδιακής αναβάθμισης της γενικότερης ποιότητας της ζωής του.

 Μέσα από τη διερεύνηση της σχέσης ψυχική υγεία - αρχιτεκτονική - αστικό περιβάλλον η παρούσα μελέτη επιδιώκει να κατανοήσει  τον ρόλο του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού στην αποθεραπεία, όχι μόνο των ανθρώπων που ζουν με ψυχικές ασθένειες, αλλά όλων των πολιτών που αλληλεπιδρούν στη σφαίρα της πόλης. Επιδιώκει να διερευνήσει το αστικό τοπίο μέσα από μία πολιτική, κοινωνική και περιβαλλοντική οπτική, και μέσα από τον δημιουργικό σχεδιασμό να το αναδείξει ως θεραπευτικό περιβάλλον.

 Ως πεδίο σχεδιαστικής μελέτης επιλέχθηκε το πρώην στρατόπεδο Ζιάκα, στη Θεσσαλονίκη. Το ανενεργό στρατόπεδο αποτελεί μια μεγάλη επιφάνεια εδάφους 124 στρεμμάτων, ένα αστικό κενό με περιορισμένη υφιστάμενη δόμηση. Η ανάδειξη, μέσω του αρχιτεκτονικού-πολεοδομικού-πολιτικού σχεδιασμού του, μιας υποβαθμισμένης και ανεκμετάλλευτης έκτασης με ισχυρή κοινωνική σημασία, δημιουργεί σπουδαίο υπόβαθρο για τη συνολική αναβάθμιση της περιοχής.

 Μέσα από την προσπάθεια γεφύρωσης των διαφορετικών απαιτήσεων που έχει μια μελέτη για να έχει μια ολοκληρωμένη συνθετική ταυτότητα, η σχεδιαστική διαδρομή επεξεργάζεται μια σειρά στρατηγικών παρεμβάσεων σε διαδοχικές κλίμακες, από την γενική χωροταξική έως τον αναλυτικό σχεδιασμό των κτιρίων και τον σχεδιασμό των εσωτερικών χώρων και των λειτουργιών τους.

 Μέσα από την οργάνωση της έκτασης σε ζώνες επαναπροσδιορίζεται και διευρύνεται η έννοια της θεραπείας. Οι ιδιωτικοί χώροι θεραπείας τοποθετούν στο επίκεντρο της θεραπείας το άτομο σαν μονάδα, το οποίο μέσα από την προσωπική του σταδιακή διαδικασία θεραπείας εστιάζει στις προσωπικές του ανάγκες, στοχάζεται, εξελίσσεται, και σε δεύτερη φάση, προσεγγίζει την κοινότητα, συμμετέχει και αλληλεπιδρά.

 Μέσα από τον σχεδιασμό του δημόσιου αστικού χώρου, των περιοχών καλλιεργειών και πρασίνου, την προσθήκη του υγρού στοιχείου ως μέσου θεραπείας και την απόδοση αθλητικών και πολιτιστικών χρήσεων, επιδιώκεται η διέγερση όλων των αισθήσεων των πολιτών. Τόσο των υπό θεραπεία φιλοξενουμένων, όσο και των επισκεπτών-κατοίκων της περιβάλλουσας υποβαθμισμένης αστικής ζωής. Το πάρκο δέχεται τον επισκέπτη και μέσα από τα στάδια της θεραπείας, τον καθιστά «υγιή»και τον διοχετύει και πάλι στην πόλη και στην καθημερινότητα του.