Η παρούσα διπλωματική εργασία προτείνει την αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών για την ανάπτυξη μίας εφαρμογής πολιτιστικής κληρονομιάς, με τη μορφή ενός παιχνιδιού, που αξιοποιεί ως εργαλείο τη διαδραστική αφήγηση και που έχει ως στόχο να αναδείξει το α’ αρχαίο θέατρο της Λάρισας.Με τη μελέτη του αρχαιολογικού χώρου και με τη χρήση τεχνικών όπως η επαυξημένη πραγματικότητα, εξερευνώνται διαφορετικές προοπτικές του θεάτρου και επαναπροσδιορίζεται το πολιτιστικό αυτό αντικείμενο. Πιο συγκεκριμένα, δημιουργείται ένα διαδραστικό περιβάλλον, μέσω του σχεδιασμού μίας εφαρμογής επαυξημένης πραγματικότητας, η οποία λειτουργεί in-situ. Πρόκειται για ένα παιχνίδι, το οποίο συνιστά μία γραμμική πρόταση περιήγησης έξι σημείων στον αρχαιολογικό χώρο του θεάτρου. Ακολουθώντας αφηγηματικά το αρχαίο δραματικό σχήμα «ύβρις, άτη, νέμεσις, τίσις, κάθαρσις», εξερευνάται το αρχαίο ελληνικό θέατρο ως θεσμός, το α’ αρχαίο θέατρο της Λάρισας και η αρχαία γιορτή των Ελευθέριων, που λάμβανε χώρα στο σημείο αυτό. Η αναφορά στα Ελευθέρια, η οποία αξιοποιείται αφηγηματικά, αναβιώνει και διατηρεί την άυλη πολιτιστική κληρονομιά του θεάτρου. Το συγκεκριμένο αντικείμενο πολιτιστικής κληρονομιάς επιλέχθηκε, διότι καθώς δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμη ολόκληρο, απασχολεί διαρκώς τα κοινά της πόλης, επιδεικνύοντας ένα αξιοσημείωτο εύρος πολιτιστικής παρακαταθήκης με δυνατότητες αξιοποίησης, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί και το πιο αντιπροσωπευτικό τοπόσημο της πόλης. Τίθενται επίσης ερωτήματα που αφορούν την ικανότητα του αφηγηματικού στοιχείου να αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για την προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς, αλλά και ερωτήματα που αφορούν την προσέγγιση του σχεδιασμού του επαυξημένου χώρου ως αρχιτεκτονικό πρόβλημα. Συνδυάζοντας την προβολή τοποθεσιών ιδιαίτερης πολιτιστικής σημασίας με τη χρήση της επαυξημένης πραγματικότητας, δημιουργούνται νέοι τρόποι γνώσης και νέες χωρικές επεκτάσεις και επαναπροσδιορίζεται η πολιτισμική εμπειρία του θεατή - συμμετέχοντα. Εν τέλει, η αφήγηση που αποδίδεται μέσω της διάδρασης και της ίδιας της συμμετοχής και προθυμίας του χρήστη, οδηγεί το θέατρο στην απόκτηση ενός νέου βιωματικού χαρακτήρα, σύγχρονου και ευμετάβλητου.