Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά την επανάχρηση του λοιμοκαθαρτηρίου της Σύρου σε μια σύγχρονη δομή εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου και του Δήμου Ερμούπολης. Οι λόγοι επιλογής του λοιμοκαθαρτηρίου ως θέμα διπλωματικής αποτελούν η ιστορική σημασία του για το νησί, η θέση του, καθώς βρίσκεται απέναντι από το παραλιακό μέτωπο της πόλης και η ανησυχητικά κακή κατάσταση που έχει καταλήξει.

 Πρόθεσή μας είναι να επαναφέρουμε τη ζωή σε αυτό το μνημείο και υπό το πρίσμα της εκπαίδευσης να αναδείξουμε τη δυναμική του νησιού. Δηλαδή, το σύνολο των μόνιμων κατοίκων και φοιτητών του νησιού που παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν με το να ζουν στην επαρχία, δραστηριοποιούνται, εκπαιδεύονται και εξελίσσονται ως άτομα και ως σύνολο. Για αυτόν τον λόγο, στοχεύουμε στη δημιουργία μιας κοινότητας από μέλη όλων των ιδιοτήτων και ηλικιών, που έχοντας ως κοινό παρανομαστή την εκπαίδευση, θα αναδεικνύουν το μνημείο και το αντίστροφο. Η προτεραιότητα που δίνουμε στην εκπαίδευση ως προτεινόμενη χρήση του κτιρίου έρχεται ως αντίδραση στην καλλιέργεια της νοοτροπίας που θέλει τα νησιά έναν τόπο διακοπών, ένα μέρος προς εκμετάλλευση και με αυτόν τον τρόπο προσπαθούμε να επισημάνουμε τις δυνατότητες και προοπτικές των τοπικών κοινοτήτων όταν αυτοί δραστηριοποιούνται συλλογικά.

 Κύριο στοιχείο της αρχιτεκτονικής που επιχειρούμε να εφαρμόσουμε αποτελεί η ισορροπημένη συνύπαρξη του μνημείου με τη δομή. Δηλαδή, το καινούριο κτίριο να σέβεται και να αναδεικνύει το μνημείο χωρίς όμως να στερείται δυναμικής.

 Καταλήγοντας, οραματιζόμαστε την αξιοποίηση του μνημείου με ευαισθησία και ευθύνη. Οραματιζόμαστε τη δημιουργία δομών για εκπαίδευση, πολιτιστική δραστηριότητα και δημιουργία. Επιθυμούμε οι άνθρωποι να έρχονται πιο κοντά και να δραστηριοποιούνται για τους εαυτούς τους και για το σύνολο. Τέλος, η πρόταση που παρουσιάζουμε ελπίζουμε να ενσαρκώνει αυτές τις φιλοδοξίες.