Η παρούσα διπλωματική εργασία, αποτελεί μια διερεύνηση που επιχειρεί να συνθέσει ένα οσμητικό τοπίο και την σχέση του ανθρώπινου παράγοντα με αυτό. Αποτελεί την ιδέα μιας κοινότητας που περικλείει τις έννοιες της συνύπαρξης, της φύσης, της εξέλιξης και της δημιουργίας. Η σχέση του ανθρώπου με τον χώρο και τον λόγο γίνεται εμφανής μέσα από αρχιτεκτονικά στοιχεία, καθώς και με την ιστορία του τόπου. Με κύριο άξονα το νησί της Σαμοθράκης, εξερευνάται η διαδικασία απόσταξης αιθέριων ελαίων, από φυτά που ευδοκιμούν στο νησί. Αποτελεί την ανάγνωση μιας διαδρομής και τον τρόπο που σχετίζεται με τα Καβείρια Μυστήρια, που τελούνταν στο νησί, δημιουργώντας μια εμπειρία ανοιχτή προς το κοινό, με κύριους άξονες την συνύπαρξη και την αίσθηση. Με αφορμή τις αισθητηριακές εμπειρίες που έρχονται μέσα από τα μυστήρια, επιχειρείται η μετάφραση αυτής της ποιότητας στο σήμερα. Η ιχνηλάτηση του χώρου και πως αυτός γίνεται ο καμβάς για την σύμπραξη των “νέων” μυστηρίων. Ένα τοπίο όπου βρίσκεται ένα αποστακτήριο, δρώντας ως μια εναλλακτική μορφή αγροτουρισμού, με χώρους που πλαισιώνουν την διαδικασία της απόσταξης και συγχρόνως φέρνουν κοντά τους ανθρώπους μεταξύ τους, καθώς και με τον ίδιο τους τον εαυτό.

Λέξεις κλειδιά: Σαμοθράκη, αιθέρια έλαια, Καβείρια μυστήρια, όσφρηση, αποστακτήριο