Μέρος του προγράμματος τουριστικής ανάπτυξης της μεταπολεμικής Ελλάδας, αποτέλεσε η εντατική αξιοποίηση της ακτογραμμής του Σαρωνικού. Ο σχεδιασμός της ξεκίνησε στα μέσα του ‘50 και  δύο δεκαετίες αργότερα, οι ελεύθερες ακτές είχαν πλέον δώσει τη θέση τους σε οργανωμένες πλαζ που προσέφεραν όλες τις σύγχρονες ανέσεις, όπως προέτρεπε το κίνημα του  μοντερνισμού. Μια από τις πλαζ που κατασκευάστηκαν είναι αυτή του δεύτερου αλιπέδου της Βούλας. Η παραλία αυτή αποτέλεσε δημοφιλή προορισμό για λίγες δεκαετίες πριν εν τέλει εγκαταλειφθεί. Η παραλία σήμερα είναι ερειπωμένη. Γυμνοί τσιμεντένιοι όγκοι και ανεξέλεγκτη βλάστηση έχουν δημιουργήσει ένα ιδιόρρυθμο πάρκο. Η σημερινή εικόνα της ακτής, σε συνδυασμό με το ιδιαίτερο κτιριολογικό πρόγραμμα της «πλαζ του ‘60», αποτέλεσε την αφορμή αυτής της εργασίας, η οποία προτείνει την αξιοποίηση της ακτής και θέτει το ερώτημα:
Ποιο μπορεί να είναι το καλοκαιρινό όνειρο για τους Αθηναίους;