Η παρούσα ερευνητική εργασία με κέντρο την προσωπική μνήμη, πραγματεύεται το χωρικό αποτύπωμα της ανάμνησης της πρώτης κατοικίας. Επιχειρείται να αποκωδικοποιηθεί η ανάμνηση, να πάρει μορφή μέσα από μια γνώριμη παλέτα, χωρίς να χασει παράλληλα την υποκειμενική μορφολογική αβεβαιόττητα και την θραυσματικότητα που την χαρακτηρίζει.

Η έρευνα διεξάγεται παράλληλα σε δύο ταχύτητες, με την πρώτη να είναι ερευνητική μέσω της βιβλιογραφικής έρευνας που καλύπτει ένα φάσμα ερευνητών σχετικά με την φύση του χώρου, την δημιουργία του πρώτου σπιτιού, της οικειότητας, της ατμόσφαιρας και των υλικοτήτων. Μέσω της μελέτης του έργου του Bachelardδιερευνώνται ζητήματα χώρου και κατοίκησης ενώ σε μια προσπάθεια να αποκρυπτογραφηθεί η φύση της ανοίκειας θραυσματικής ανάμνησης γίνονται αναφορές στις έρευνες του Freudκαι του Heidegger.

Παράλληλα δημιουργείται μια σειρά από (αποτυχημένες;) υβριδικές οπτικές αποτυπώσεις, μια προσπάθεια ενθύμισης, μέσω τεχνικών κολάζ, ψηφιακής μοντελοποίησης και φωτογραφικών μελετών σε μια προσπάθεια καταγραφής και σχεδίασης της προ πολλού ξεχασμένης κατοικίας των παιδικών μου χρόνων. Παράλληλα με το κείμενο τρέχει ένα ενθυμικό ημερολόγιο το οποίο γραφόταν στα διαλείμματα της βιβλιογραφικής έρευνας ή πιο απρόσμενα, εξαιτίας συνειρμικών σκέψεων κατά την μελέτη ή τη διαδικασία σχεδιασμού. Ένα ημερολόγιο το οποίο γίνεται όλο και πιο αποσπασματικό και θραυσματικό στη μορφή του, δημιουργώντας ένα έντυπο του οποίου στόχος είναι του να μεταφέρει στον αναγνώστη τη συνειρμική φύση της έρευνας μου κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης.

Στόχος είναι μέσω όλων αυτών των οπτικών πειραμάτων και της προσωπικής έρευνας η διερεύνηση της φύσης της μνήμης, καθώς και η εύρεση ενός μέσου μνημιακής αποτύπωσης του πρώτου χώρου, του σπιτιού της παιδικής μου ηλικίας.

Μια αρχιτεκτονική καταγραφή, χωροθετημένη στο πλαίσιο της ανθρώπινης μνήμης, που καλείται στην επιφάνεια, μέσα από ένα σύνολο σύνθετων θραυσματικών και υβριδικών καταστάσεων.

Mια συνεχή επικοινωνία μεταξύ παρελθόντος και παρόντος.