Ο δημόσιος χώρος είναι παντού γύρω μας, ένα ζωτικό μέρος της καθημερινότητας της αστικής ζωής: οι δρόμοι από τους οποίους περνάμε στο δρόμο για τη δουλειά, το σχολείο ή Πανεπιστήμιο, χώροι συνάντησης και συνάθροισης,  χώροι όπου παίζουν τα παιδιά, ή που συναντάμε τη φύση και την άγρια ζωή, τα τοπικά πάρκα των γειτονιών.
Το παρόν Ερευνητικό Θέμα έχει ως αντικείμενο μελέτης τον ανοιχτό αστικό χώρο μέσα από την σκοπιά της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής. Το Ερευνητικό ασχολείται με τον δημόσιο ανοιχτό χώρο· πλατείες, πάρκα και χώροι πρασίνου, πεζόδρομοι, παραθαλάσσια μέτωπα κοκ. Η ραγδαία αστικοποίηση και οι επιπτώσεις της  κλιματική αλλαγή ωστόσο έχουν οδηγήσει σε μια αισθητή υποβάθμιση των ανοιχτών αστικών χώρων. Συχνά οι δημόσιοι χώροι γίνονται χώροι εκμετάλλευσης της εμπορικής δραστηριότητας, παραμελούνται αφημένοι έρμαια του χρόνου, χρησιμοποιούνται ως χώροι στάθμευσης, λογαριάζονται ως ένα ακόμα οικόπεδο για οικονομική αξιοποίηση. Συνάμα οι ολοένα και υψηλότερες θερμοκρασίες  στον αστικό ιστό των πόλεων, έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην άνεση των  ανοιχτούς χώρους. Ως αποτέλεσμα, η ανάπτυξη και η κατασκευή νέων παραγωγικών αστικών ανοιχτών περιοχών είναι κρίσιμης σημασίας. Η έρευνα επιδιώκει να παρουσιάσει τις μεταβλητές μέτρησης της άνεσης, να μελετήσει τις διάφορες τεχνικές και στρατηγικές βιοκλιματικού σχεδιασμού αυτών των ανοιχτών χώρων, να τα καταγράψει και να τα συγκεντρώσει σε έναν άτλαντα οδηγό βιοκλιματικών πρακτικών. Ερευνώνται οι διάφορες τεχνικές και στρατηγικές σχεδιασμού ώστε να επιτυγχάνεται θερμική, ακουστική και οπτική άνεση στους δημόσιους ανοιχτούς χώρους ενώ ασχολείται και με τη βιωσιμότητα αυτών, εξετάζοντας τη αξιοποίηση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Τέλος η μελέτη ασχολείται με τις εφαρμογές των βιοκλιματικών τεχνικών παρουσιάζοντας υλοποιημένα βιοκλιματικά έργα στην Ελλάδα αποσκοπώντας να θέσει παραδείγματα για μελλοντικά έργα.