Στα παράλια των ακτών της Μάλτας και του γειτονικού νησιού της, Γκόζο, βρίσκονται λαξευμένες στα βράχια αμέτρητες αλυκές. Ξεχωρίζουν για το ιδιόμορφο, σκαλιστό, αλάτινο τοπίο που διαμορφώνουν οι χαράξεις τους στα πετρώματα δίπλα στην θάλασσα, ενώ χαρακτηριστική είναι η λειτουργία τους με χειροποίητο και παραδοσιακό τρόπο σε αντίθεση με τις μεγάλες αλυκές βιομηχανικού τύπου. Οι τοποθεσίες τους εντοπίστηκαν κατά την διάρκεια της αναζήτησης αλυκών μη τυπικής παραγωγής για το ερευνητικό μου θέμα με τίτλο «Αλάτινα τοπία», το οποίο αφορούσε το αλάτι και επικεντρώνονταν στην μελέτη των αλυκών, όχι μόνο ως χώρους παραγωγής, αλλά και ως μοναδικά τοπία, με ποιοτικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Αρκετές από αυτές τις αλυκές αποτυπώθηκαν, ώστε να αντληθούν συμπεράσματα για τα ιδιαίτερα αυτά τοπία χειροποίητης παραγωγής αλατιού.
Η παρούσα διπλωματική εργασία αποτελεί συνέχεια του ερευνητικού, καθώς επιλέχθηκε ένα από αυτά τα αλάτινα τοπία ως περιοχή μελέτης για την υποδομή. Ακριβώς πάνω από τις τελευταίες εν λειτουργία λαξευτές αλυκές, στον κόλπο Xwejni στο Γκόζο, προτείνεται η κατασκευή ενός υπόσκαφου μουσείου για το αλάτι και τις αλυκές. Ένας χώρος πολιτισμού που συγκεντρώνει πληροφορίες σχετικά με την άσπρη κρυσταλλόμορφη ουσία, αναδεικνύει την σημασία της προβάλλοντας τους χώρους δημιουργίας της και πλαισιώνει υποστηρικτικά στις ανάγκες της παραγωγής της. Αποτελεί μια ενέργεια προβολής των φυσικών και τεχνητών, μικρών και μεγάλων, λαξευμένων και διαβρωμένων σχηματισμών που βρέχονται εκατοντάδες χρόνια από τα θαλασσινά νερά του Μαλτεζικού αρχιπελάγους.
Το SAΛTEUM ως κτίριο διαθέτει χαρακτηριστικά της χώρας, της περιοχής και του πολιτισμού των νησιών. Οι χαράξεις των αλυκών στο έδαφος εμπνέουν την σχεδιαστική ιδέα, ενώ οι λαξεύσεις στα πετρώματα σε συνδυασμό με την ιστορία του τόπου, την κατασκευή του μουσείου κάτω από το βουνό. Η αρχιτεκτονική πρόταση επιδιώκει την επανοικειοποίηση με τη την φύση και την ενίσχυση της σχέσης με το έδαφος, αναδεικνύοντας την αξία των φυσικών μεθόδων παραγωγής με σεβασμό προς το περιβάλλον.