Η αποτέφρωση των νεκρών, πρακτική που ανάγεται στο μακρινό παρελθόν, γίνεται ολοένα και περισσότερο αποδεκτή ακόμα και σε χώρες παραδοσιακά αντίθετες, όπως η Ελλάδα. Η επιλογή της, σήμερα, αφορά προσωπική, συνειδητή απόφαση που δε σχετίζεται μόνο με θρησκευτικούς ή πολιτισμικούς λόγους αλλά και με περιβαλλοντικούς, υγειονομικούς ή οικονομικούς. Στη χώρα μας, η έλλειψη, μέχρι πρότινος, ενός σύγχρονου αποτεφρωτηρίου υποχρέωσε αρκετούς συμπολίτες μας να μεταφέρουν τις σορούς των αγαπημένων τους προσώπων σε όμορα κράτη προκειμένου να έχουν αυτή τη δυνατότητα. Η λειτουργία του πρώτου ιδιωτικού αποτεφρωτηρίου στη Ριτσώνα Ευβοίας το Σεπτέμβριο του 2019 και η δρομολόγηση, σε βάθος δεκαετίας, ενός δημόσιου στην Πάτρα μας ώθησαν να σκεφτούμε και να παρουσιάσουμε μια νέα πρόταση τέτοιας εγκατάστασης αυτή τη φορά στη βορειοδυτική Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα επιλέχθηκε η Κάτω Καλεντίνη Άρτας, κοντά στην τεχνητή λίμνη Πουρναρίου, με θέα τον καταποντισμένο οικισμό του Φάγγου που συνθέτει ένα τοπίο γαλήνιο και συνάμα απόκοσμο. Ο σχεδιασμός του κτηρίου βασίζεται στο διαχωρισμό των χώρων: διάδρομοι στους οποίους εναλλάσσονται αδρές και λείες επιφάνειες οργανώνουν την κάτοψη σε διακριτές ζώνες ανάλογα τη χρήση. Η είσοδος στο εσωτερικό του κτηρίου πραγματοποιείται σταδιακά ενώ η κίνηση καθοδηγείται από μεγάλους συμπαγείς τοίχους. Το φυσικό φως που εισχωρεί δυναμικά από τα αίθρια συνοδεύει τον επισκέπτη στην περιπλάνηση του μέσα στο κτήριο. Εξωτερικά του κτηρίου, η χειρονομία της βύθισης συνδέεται σημειολογικά με την μυθολογική κάθοδο στον Κάτω Κόσμο ενώ ο περίκλειστος κήπος αποτελεί χώρο περισυλλογής, ενθύμησης και, εν τέλει, θρήνου. Τέλος, ο ημι-υπόσκαφος χώρος εστίασης εκμεταλλεύεται την τοποθεσία και την κλίση του οικοπέδου προσφέροντας απρόσκοπτη θέα στην ατμοσφαιρική λίμνη, συνειρμική εικόνα της Αχερουσίας.