Το «Hospitium» αποτελεί ως πρόταση την σχεδιαστική εφαρμογή παραγωγής ενός χωρικού μοντέλου που έλκει την καταγωγή του και τις θεωρητικές του αναφορές στη δομή και τη συνθήκη των σύγχρονων μεγαλουπόλεων που αναπτύχθηκαν παραπάνω. Αντί για κτίριο θα μπορούσε να οριστεί καλύτερα ως ένα άθροισμα κατοίκησης πολλαπλών δραστηριοτήτων και χρήσεων βασισμένο δομικά σ’ ένα σύστημα το οποίο δεν έχει μια συγκεκριμένη και οριστική μορφή αλλά αποτελεί ένα διαρκές μεταβαλλόμενο χωρικό σύστημα κι ένα άθροισμα από ετερογενείς κι ασυνεχείς χώρους που ορίζεται από τις ταυτόχρονες σχέσεις μεταξύ κινήσεων, γεγονότων και βιωμάτων σε πολλαπλά επίπεδα δίνοντας έμφαση και πρακτική σημασία σε έννοιες όπως, πολύ-λειτουργικότητα ή ανάμειξη χρήσεων και ταυτοτήτων. Ένα κτηριακός μηχανισμός που παρά ότι βασίζεται σε μια διαδοχή χώρων στην οριζόντια και κάθετη διάσταση που δομείται με βάση μια συγκεκριμένη διαδοχή ενεργημάτων
   Κλειδί για την ανάγνωση του «Hospitium» αποτελεί η ευελιξία. Οι μορφές ελλιπείς, ανοικτές, μη ιεραρχικές, με το εσωτερικό του να συγχωνεύεται ή να συγχέεται με το εξωτερικό, αποσυναρμολογώντας τα εσωτερικά με τα εξωτερικά όρια. Η μορφή που θα προκύπτει κάθε φόρα θα είναι αποτέλεσμα, σύνθεσης και άρθρωσης παραγόντων, δεδομένων και συνθηκών που θα τροφοδοτούνται από τα ίδια τα κοινωνικά σχήματα με τη δυνατότητα να μην περιορίζεται, να μεταφράζει τα δεδομένα μέσα σε ευέλικτα προγράμματα που δεν περιορίζονται σε προγενέστερες λογικές, αλλά αντιθέτως επιδεικτικά τις απορρίπτουν ακόμα και αν στο τέλος καταλήγουν σε μια ολοκληρωτική άρνηση του κτιστού περιβάλλοντος. Η ίδια η δυνατότητα του συστήματος επιτρέπει τις αιφνίδιες μεταβολές τις κλίμακας τόσο σε micro όσο και σε macro καταστάσεις και χώρους.