Η παρούσα ερευνητική εργασία « Πάτρα 1829-1914, Πόληκαι Αρχιτεκτονική», αποσκοπεί στην καταγραφή της ιστορίας της πόλης μέσα από την αρχιτεκτονική της  την περίοδο 1829-1914.

Αρχικά γίνεται μια ιστορική αναδρομή στην πόλη της Πάτρας από την αρχαιότητα έως την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Έπειτα, αναλύονται το πολιτικό πλαίσιο της εποχής μελέτης, οι κοινωνικές συνθήκες, η οικονομική ευμάρεια και η βιομηχανική της ανάπτυξη. Έμφαση δίνεται στο εμπόριο της σταφίδας που συνέβαλε καθοριστικά στην ανάπτυξη της πόλης, με τον εκσυγχρονισμό του λιμανιού και των εγκαταστάσεών του, καθώς αποτέλεσε το βασικότερο εμπορικό λιμάνι εξαγωγών και εισαγωγών της Ελλάδας εκείνη την εποχή. Στη συνέχεια αναλύεται η αρχιτεκτονική της Πάτρας μέσα από τον πολεοδομικό σχεδιασμό, τις πλατείες, τα κτίρια και τις στοές. Σύμφωνα με το πολεοδομικό σχέδιο του Σταμάτη Βούλγαρη το 1829 , η Πάτρα διχοτομείται σε Άνω και Κάτω Πόλη. Στη «νέα» Κάτω Πόλη οικοδομούνται επιβλητικά κτίρια, τόσο δημόσια όσο και  ιδιωτικά που φιλοξενούν εύπορους εμπόρους. Παρουσιάζονται τα σημαντικότερα κτίρια δημοσίων δραστηριοτήτων όπως εκκλησίες, νοσοκομεία, βιομηχανικά κτίρια, αγορές και χώροι αναψυχής. Σε αντίθεση, στην Άνω Πόλη εγκαθίστανται οι χαμηλότερες εισοδηματικές τάξεις, όπου λόγω του γεωγραφικού ανάγλυφου ανεγέρθηκαν πιο απλές κατοικίες. Η αρχιτεκτονική της Πάτρας εκτείνεται και πέραν του κέντρου με τη δημιουργία επαύλεων. Όλα τα προαναφερθέντα είδη κτιρίων κατηγοριοποιούνται και αναλύονται ως προς την τυπολογία και τη μορφολογία τους. Αξιομνημόνευτη είναι η συμβολή επιφανών αρχιτεκτόνων στην εικόνα της Πάτρας, καθώς γνωστά ονόματα οικοδόμησαν σημαντικά κτίρια της πόλης.

Τέλος, γίνεται μια συγκριτική παρουσίαση του πολιτικού και  κοινωνικού «γίγνεσθαι» της  Πάτρας από το 1914 ως και τη σημερινή εποχή.