Σε μια περίοδο που βασικές ελευθερίες, όπως η απεριόριστη μετακίνηση σε ποικίλους προορισμούς, σταμάτησαν να θεωρούνται δεδομένες λόγω πανδημίας της ασθένειας COVID-19, τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα, που αντιμετώπιζαν οι πόλεις, εντάθηκαν. Η εύρεση λύσης, λοιπόν, στα προβλήματα αυτά είναι επιβεβλημένη και επείγουσα. Στρέφοντας το ενδιαφέρον στην πρώτη πληγείσα πόλη, την Αθήνα, διαπιστώθηκε ότι άμεσοι προορισμοί για διέξοδο από τον εγκλεισμό είναι μακρινοί και λόγω απαγορεύσεων μετακίνησης μη προσβάσιμοι. Παρόλο που η Αθήνα περιβάλλεται από νερό, έχει αποκοπεί η επαφή της με αυτό και δεν μπορεί να το αξιοποιήσει ως μέσο εκτόνωσης. Η Λεωφόρος Ποσειδώνος συντελεί σε αυτό το σχίσμα μεταξύ Αθήνας και θάλασσας, μιας και αποτελεί την αιτία αποκοπής της πρόσβασης στην Φαληρική Ακτή. Μοναδικό υλοποιημένο έργο σύνδεσης των δύο πλευρών του σχίσματος, μέχρι σήμερα, αποτελεί η πεζογέφυρα  Εσπλανάδα. Με φιλοδοξία την αναίρεση της διχοτόμησης και την ενίσχυση της προαναφερθείσας σύνδεσης, στην παρούσα διπλωματική εργασία, η Εσπλανάδα επεκτείνεται προς τον Σαρωνικό Κόλπο. Δημιουργείται γραμμική κίνηση από την πόλη με κατεύθυνση την θάλασσα, εκτονώνοντας  την πόλη στο νερό. Το έδαφος λαμβάνεται ως ρευστό και μπορεί να θεωρηθεί εν δυνάμει νερό, όπως ακριβώς συμβαίνει και σε μία προβλήτα, όπου σταθερή παραμένει μόνο εκείνη και το μόνο μεταβαλλόμενο στοιχείο, ανάλογα τις συνθήκες, είναι το νερό κάτω από αυτήν. Ο χώρος που δημιουργείται υπό της προβλήτας μπορεί να φιλοξενήσει ποικίλα συμβάντα κοινού βιώματος και εμπειρίας. Έτσι, δημιουργούνται δυνητικοί χώροι που αφορούν την ψυχαγωγία και την αναψυχή, με επίκεντρο το ανθρώπινο σώμα. Η γραμμική παράταξη των  χώρων- οποιουδήποτε όγκου, μορφής και χρήσης -  συνθέτουν ένα εξίσου γραμμικό κτήριο με δώμα την προβλήτα.