Οι πέτρινοι φάροι είναι τα στολίδια των ελληνικών ακτών που με την ιδιαίτερη ομορφιά τους εμπλουτίζουν το Φαρικό δίκτυο. Προκαλούν ένα αίσθημα νοσταλγίας στους περαστικούς και αναζωπυρώνουν την ελπίδα σε κάθε ναυτικό. Άρχισαν να οικοδομούνται τον 19^ο αιώνα, με τη δημιουργία του ελληνικού κράτους. Κατασκευάστηκαν από άγγλους, έλληνες και γάλλους μηχανικούς. Πρόκειται για τους φάρους που θεμελίωσαν το φαρικό δίκτυο στην Ελλάδα. Σήμερα υπάρχουν 120 καταγεγραμμένοι πέτρινοι φάροι και 56 από αυτούς είναι σε καλή κατάσταση.

Αντικείμενο μελέτης της παρούσας εργασίας αποτελεί η αρχιτεκτονική προσέγγιση των πέτρινων κτισμάτων των φάρων που βρίσκονται σήμερα στο ελληνικό φαρικό δίκτυο. Όπως προκύπτει από το σχεδιασμό των κατόψεων, οι περισσότεροι πέτρινοι φάροι αποτελούνται από φαρόσπιτο ορθογωνικής κάτοψης και ο πύργος τους βρίσκεται στη μέση τής πιο κοντινής στη θάλασσα όψης, της οικίας.

Η οργάνωση της κάτοψης κατά αυτόν τον τρόπο, είναι η πιο λειτουργική και δίνει μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων στους φαροφύλακες. Ο πύργος δεν καταλαμβάνει ωφέλιμο χώρο από την οικία, αλλά ταυτόχρονα επικοινωνεί με αυτή.

Η καθαρή γεωμετρική κάτοψη του φάρου συμβαδίζει με την αυστηρή όψη του. Η συνήθης πρόσοψη του φάρου ακολουθεί τη μορφολογία του Νεοκλασικισμού, διαχωρίζεται σε βάση, κορμό και στέψη. Η οργάνωσή της είναι τριμερής και συμμετρική, σε αντιστοιχία με την κάτοψη. Το κεντρικό τμήμα είναι σε ελαφρά προεξοχή και ο πύργος του φάρου αναπτύσσεται κατακόρυφα ως κεντρικός όγκος και άξονας του κτίσματος. 

Οι φάροι χαρακτηρίζονται ως κτήρια λιτά, με καθαρή γεωμετρία. Συγχρόνως, διακρίνεται ένας αρχιτεκτονικός διάκοσμος, εμπνευσμένος από την τοπική αρχιτεκτονική, να στολίζει τις ακμές των όγκων. Μαρμάρινα φουρούσια στηρίζουν τους εξώστες και περίτεχνα κλιμακοστάσια οδηγούν στην πηγή φωτός του φάρου. Στοιχεία που αναδεικνύουν τον κάθε φάρο και τονίζουν τη μοναδικότητά του στο σύνολο του φαρικού δικτύου.

Οι πέτρινοι φάροι της Ελλάδος αποτελούν ναυτιλιακό βοήθημα και ταυτοχρόνως πολιτιστικά μνημεία, ιδιαίτερου κάλλους. Στόχος της συγκεκριμένης εργασίας είναι η ανάδειξη της ξεχωριστής αρχιτεκτονικής τους, προκειμένου να τους δοθεί η προσοχή που τους αρμόζει.