Η εν λόγω ερευνητική εργασία έχει ως σκοπό να αναλύσει τον «χώρο» στον οποίο λαμβάνει χώρα η εκπαίδευση καθώς και την εμπλοκή του παιχνιδιού μέσα σ’ αυτόν. Ο σχολικός χώρος είναι δισυπόστατος με γεωμετρική και ανθρώπινη ποιότητα. Ο άνθρωπος αναπτύσσεται σε ένα περιβάλλον υλικό και κοινωνικό ταυτόχρονα. Το κτιστό περιβάλλον του σχολείου αποτελεί μια μικρογραφία του κοινωνικού περίγυρου για τα παιδιά. Κάθε σχολείο είναι σημαντικό να αποτελεί πηγή έμπνευσης, φαντασίας και ελευθερίας για κάθε μαθητή ξεχωριστά. Οι ίδιοι αφιερώνοντας το 1/3 της ημέρας τους εκεί, έχουν ανάγκη να νιώθουν στον χώρο οικία, άνετα και ελεύθερα. Το παιχνίδι κατέχει σημαντικό παράγοντα στην εύκολη προσαρμογή των παιδιών στο σχολικό περιβάλλον. Τα παιδιά βιώνουν κάθε τοπίο παίζοντας παιχνίδια ξεδιπλώνοντας έτσι τον πραγματικό τους εαυτό. Μέσα από αυτή τη βιβλιογραφία ο κάθε ένας θα αντλήσει μια γενική εικόνα για την δομή του σχολικού χώρου, την οργάνωση του καθώς και τη σημασία της ύπαρξη παιχνιδιού μέσα σ΄ αυτό. Στην παρούσα έρευνα, προτείνονται επίσης διάφοροι παιδαγωγικοί ανασχεδιασμοί στοχεύοντας στην εποικοδομητική σχέση υλικής και μη υλικής δομής του σχολικού περιβάλλοντος δημιουργώντας ευχάριστα περιβάλλοντα για παιδιά, με κύριο παράγοντα το παιχνίδι. Εξετάζονται ορισμένες σύγχρονες τάσεις σχεδιασμού μέσα από της οποίες βλέπουμε πως η αρχιτεκτονική δημιουργεί διάφορες μορφές και ποιότητες βασισμένες πάντα στις ποικίλες ανάγκες των παιδιών. Τέλος, μέσα στα πλαίσια μιας συγκριτικής μελέτης χρόνων, αναλύεται η κατάσταση του σχολικού χώρου στην Ελλάδα παρατηρώντας ομοιότητες και διαφορές που εμφανίζονται με το πέρασμα των χρόνων.